۱۰۹۵.المستدرك على الصحيحين - به نقل از شاذان بن عامرِ اسود - : عبد اللَّه بن مسعود گفته : روش ما اين گونه بود كه هر گاه مشغول آموختن ده آيه قرآن از پيامبر خدا صلى اللَّه عليه و آله بوديم ، به آموختن ده آيهاى كه بعد از آنها نازل شده بود ، نمىپرداختيم تا آن گاه كه مىدانستيم در آن ده آيه چيست.
به شريك گفته شد: يعنى اين كه چه دستور العملهايى در آنها آمده است؟
گفت: آرى.
۱۰۹۶.امام على عليه السلام: اى حافظان قرآن! به آن ، عمل كنيد؛ زيرا عالم ، كسى است كه به آنچه مىداند ، عمل كند و عمل او با علمش ، مطابقت داشته باشد. به زودى ، مردمانى خواهند آمد كه دانش را مىآموزند ؛ امّا از استخوانهاى چنبره آنان ، پايينتر نمىرود . درونشان با بيرونشان ، ناسازگار است و عملشان ، بر خلاف علمشان است. حلقههاى درس و بحث ، تشكيل مىدهند و بر يكديگر ، فخر مىفروشند. اگر يكى از جمع آنان به مجلس ديگرى برود، بر او خشم مىگيرند و رهايش مىكنند. اعمال اينان در مجالسشان به درگاه خدا بالا نمىرود [و پذيرفته نمىشود].
۱۰۹۷.امام على عليه السلام: يكى از حقوق مسجد ، اين است كه هر گاه وارد آن شدى ، در آن ، دو ركعت نماز بخوانى، و از حقوق آن دو ركعت ، اين است كه در آنها ، اُمّ القرآن (سوره حمد) را بخوانى، و از حقوق قرآن هم اين است كه به مطالب آن ، عمل كنى.
۱۰۹۸.امام على عليه السلام: [بدانيد] كسى را كه قرآن در روز قيامتْ شفاعت كند ، شفاعتش در باره او پذيرفته مىگردد، و كسى كه قرآن در روز قيامت ، از او شكايت كند ، سخن قرآن عليه او تصديق مىشود؛ زيرا در روز قيامت ، ندا كنندهاى ندا مىدهد كه: «هان! هر كِشتگرى ، گرفتار كِشته و فرجامِ كرده خويش است ، مگر كِشتگران قرآن». پس شما از كِشتگران و پيروان قرآن باشيد و آن را راهنما به سوى پروردگار خويش قرار دهيد و از آن براى خود ، راهنمايى بجوييد و آراى خويش را در برابر آن ، متّهم بداريد و به گرايشهايتان در آن ، بدگمان باشيد.
