۹۷۶.پيامبر خدا صلى اللَّه عليه و آله: قرآن را بياموزيد و آن را قرائت كنيد و بدانيد كه آن براى شما ، ياد و اندوخته است.

۹۷۷.الكافى - به نقل از سعد خَفّاف - : امام باقر عليه السلام فرمود : «اى سعد! قرآن را بياموزيد ؛ زيرا در روز قيامت ، قرآن در زيباترين چهره‏اى كه مردم ديده‏اند، مى‏آيد ... و در برابر او (حافظ قرآن) مى‏ايستد و مى‏گويد: "مرا نمى‏شناسى؟!" . آن مرد ، به او مى‏نگرد و مى‏گويد: تو را نمى‏شناسم ، اى بنده خدا! پس قرآن به صورت اوّليه‏اش باز مى‏گردد و مى‏گويد: "مرا نمى‏شناسى؟!" . مرد مى‏گويد: چرا.
قرآن مى‏گويد: "من ، همان كسى هستم كه موجب شدم كه شب‏هايت را به بيدارى [و عبادت ]بگذرانى و در زندگى‏ات ، به رنج بيفتى و در راه من ، ناسزاها بشنوى و آماج تهمت‏ها قرار بگيرى . آگاه باش كه [امروز ]هر تاجرى ، حاصل تجارت خويش را به كمال ، دريافت مى‏كند ، و من امروز ، پشتيبان تو هستم" .
پس او را به پيشگاه پروردگارِ عزّت - تبارك و تعالى - مى‏بَرَد و مى‏گويد: "پروردگارا! پروردگارا! اين ، بنده توست و تو خود ، او را بهتر مى‏شناسى. او به خاطر من ، رنج‏ها كشيد و بر من ، مواظبت نمود. به خاطر من [با دشمنانم ]دشمنى مى‏كرد و به خاطر من ، مِهر و كين مى‏ورزيد" .
پس خداوند عزّ وجلّ مى‏فرمايد: "بنده‏ام را به بهشتم وارد كنيد و جامه‏اى از جامه‏هاى بهشت بر او بپوشانيد و تاجى بر سرش بگذاريد" . چون با او چنين كنند ، او را به قرآن نشان مى‏دهند و به آن گفته مى‏شود: آيا به آنچه با دوستت شد ، راضى هستى؟ قرآن مى‏گويد: "پروردگارا! من ، اين را در حقّ او ، اندك مى‏دانم. هر چه خير [و خوبى ]است ، بر او بيفزاى" .
خداوند مى‏فرمايد: "به عزّت و جلالم ، و به مقام بلند و جايگاه رفيعم سوگند ، كه امروز به او و به هر كس كه هم‏پايه اوست ، افزون بر آنچه داده‏ام ، پنج چيز مى‏بخشم! هان! ايشان ، جوانانى‏اند كه هرگز ، پير نمى‏شوند، تن‏درستانى‏اند كه هرگز بيمار نمى‏شوند، توانگرانى‏اند كه هرگز نادار نمى‏شوند، شادمانانى كه هرگز ، اندوهگين نمى‏شوند، و زندگانى كه هرگز نمى‏ميرند"» .
امام باقر عليه السلام سپس اين آيه را خواند: (در آن جا ، مرگ را نچشند، جز همان مرگ نخستين را [كه در دنيا چشيده‏اند]) .

۹۷۶.عنه صلى اللَّه عليه و آله : تَعَلَّمُوا القُرآنَ وَاقرَؤوهُ ، وَاعلَموا أنَّهُ كائِنٌ لَكُم ذِكراً وذُخراً .^۱

۹۷۷.الكافي - عن سَعدٍ الخَفّافِ - : قالَ أبو جَعفَرٍ عليه السلام : يا سَعدُ! تَعَلَّمُوا القُرآنَ ؛ فَإِنَّ القُرآنَ يَأتي يَومَ القِيامَةِ في أحسَنِ صورَةٍ نَظَرَ إلَيهَا الخَلقُ ... فَيَقومُ بَينَ يَدَيهِ فَيَقولُ: ما تَعرِفُني؟ فَيَنظُرُ إلَيهِ الرَّجُلُ ، فَيَقولُ: ما أعرِفُكَ يا عَبدَاللَّهِ ، قالَ: فَيَرجِعُ في صورَتِهِ الَّتي كانَت فِي الخَلقِ الأَوَّلِ ، ويَقولُ: ما تَعرِفُني؟ فَيَقولُ: نَعَم ، فَيَقولُ القُرآنُ: أنَا الَّذي أسهَرتُ لَيلَكَ وأنصَبتُ عَيشَكَ ، سَمِعتَ الأَذى‏ ورُجِمتَ بِالقَولِ فِيَّ ، ألا وإنَّ كُلَّ تاجِرٍ قَدِ استَوفى‏ تِجارَتَهُ ، وأنَا وَراءَكَ اليَومَ .
قالَ عليه السلام : فَيَنطَلِقُ بِهِ إلى‏ رَبِّ العِزَّةِ تَبارَكَ وتَعالى‏ ، فَيَقولُ: يا رَبِّ يا رَبِّ ! عَبدُكَ ، وأنتَ أعلَمُ بِهِ ، قَد كانَ نَصِباً^۲بِي ، مُواظِباً عَلَيَّ ، يُعادي بِسَبَبي ويُحِبُّ فِيَّ ويُبغِضُ ، فَيَقولُ اللَّهُ عزّ وجلّ : أدخِلوا عَبدي جَنَّتي ، وَاكسوهُ حُلَّةً مِن حُلَلِ الجَنَّةِ ، وتَوِّجوهُ بِتاجٍ ، فَإِذا فُعِلَ بِهِ ذلِكَ عُرِضَ عَلَى القُرآنِ فَيُقالُ لَهُ: هَل رَضيتَ بِما صُنِعَ بِوَلِيِّكَ؟ فَيَقولُ: يا رَبِّ إنّي أستَقِلُّ هذا لَهُ فَزِدهُ مَزيدَ الخَيرِ كُلِّهِ .
فَيَقولُ: وعِزَّتي وجَلالي ، وعُلُوّي وَارتِفاعِ مَكاني ، لَأَنحَلَنَ‏^۳ لَهُ اليَومَ خَمسَةَ أشياءَ مَعَ المَزيدِ لَهُ ولِمَن كانَ بِمَنزِلَتِهِ ، ألا إنَّهُم شَبابٌ لا يَهرَمونَ ، وأصِحّاءُ لا يَسقُمونَ ، وأغنِياءُ لا يَفتَقِرونَ ، وفَرِحونَ لا يَحزَنونَ ، وأحياءٌ لا يَموتونَ .
ثُمَّ تَلا عليه السلام هذِهِ الآيَةَ : «لَا يَذُوقُونَ فِيهَا الْمَوْتَ إِلَّا الْمَوْتَةَ الْأُولَى‏»^۴ .^۵