۱۵۰۵.امام حسن عليه السلام - در مجلس معاويه - : من ، پسر بهترين كنيزان [خدا] و بانوى بانوان هستم. پيامبر خدا صلى اللَّه عليه و آله با علم خداوندِ بزرگ و بلندمرتبه ، ما را تغذيه كرد، و تأويل [و تفسير ]قرآن و احكام دشوار را به ما آموخت. ارجمندى و بزرگى، و سخن بلند، و افتخار و برترى ، از آنِ ماست.

۱۵۰۶.امام باقر عليه السلام: از جمله علومى كه به ما داده شده، [علمِ‏] تفسير و احكام قرآن است.

۱۵۰۷.امام باقر عليه السلام - در باره آيه : (بگو: خدا كافى است و آن كس كه نزد او علم كتاب است، ميان من و شما گواه باشد) - : مقصود او، ما هستيم، و در رأس ما على عليه السلام است كه پس از پيامبر صلى اللَّه عليه و آله ، برترين و بهترينِ ماست.

۱۵۰۸.امام باقر عليه السلام: اگر براى دانشِ خود - كه خداوند عزّ وجلّ به من داده است - كسانى را مى‏يافتم كه آن را تحمّل كنند، هر آينه از كلمه (صمد) ، توحيد و اسلام و ايمان و دين و احكام را نشر مى‏دادم.

۱۵۰۹.تفسير العيّاشى - به نقل از فضيل بن يسار - : از امام باقر عليه السلام در باره اين حديث: «هيچ آيه‏اى در قرآن نيست ، مگر اين كه ظاهرى و باطنى دارد، و هيچ حرفى در آن نيست، مگر اين كه مرزى دارد و هر مرزى ورودگاهى دارد» پرسيدم : مقصود از اين كه ظاهرى و باطنى دارد، چيست؟
فرمود: «ظاهر و باطن آن ، تأويل آن است. پاره‏اى از آنها تحقّق يافته و پاره‏اى ديگر هنوز تحقّق نيافته است. مانند خورشيد و ماه ، در جريان است و هر زمان كه وقتش برسد ، تحقّق مى‏يابد. خداوند متعال فرموده است: (و تأويل آن را نمى‏داند ، مگر خدا و ريشه‏داران در دانش). ماييم كه آن را مى‏دانيم» .

۱۵۰۵.الإمام الحسن عليه السلام - في مَجلِسِ مُعاوِيَةَ - : أنَا ابنُ خِيَرَةِ الإِماءِ وسَيِّدَةِ النِّساءِ . غَذّانا رَسولُ اللَّهِ صلى اللَّه عليه و آله بِعِلمِ اللَّهِ تَبارَكَ وتَعالى‏ ، فَعَلَّمَنا تَأويلَ القُرآنِ ومُشكِلاتِ الأَحكامِ ، لَنَا العِزَّةُ الغَلباءُ ، وَالكَلِمَةُ العَلياءُ ، وَالفَخرُ وَالسَّناءُ .^۱

۱۵۰۶.الإمام الباقر عليه السلام : إنَّ مِن عِلمِ ما اُوتينا تَفسيرَ القُرآنِ وأحكامَهُ .^۲

۱۵۰۷.عنه عليه السلام - في قَولِهِ تَعالى‏: (قُلْ كَفَى‏ بِاللَّهِ شَهِيدَا بَيْنِى وَ بَيْنَكُمْ وَ مَنْ عِندَهُ عِلْمُ الْكِتَبِ)^۳ - : إيّانا عَنى‏، وعَلِيٌّ أوَّلُنا وأفضَلُنا وخَيرُنا بَعدَ النَّبِيِّ صلى اللَّه عليه و آله .^۴

۱۵۰۸.عنه عليه السلام : لَو وَجَدتُ لِعِلمِي الَّذي آتانِيَ اللَّهُ عزّ وجلّ حَمَلَةً ، لَنَشَرتُ التَّوحيدَ وَالإِسلامَ وَالإِيمانَ وَالدّينَ وَالشَّرايِعَ مِنَ (الصَّمَدِ) .^۵

۱۵۰۹.تفسير العيّاشي عن الفضيل بن يسار : سَأَلتُ أبا جَعفَرٍ عليه السلام عَن هذِهِ الرِّوايَةِ: «ما فِي القُرآنِ آيَةٌ إلّا ولَها ظَهرٌ وبَطنٌ وما فيهِ حَرفٌ إلّا ولَهُ حَدٌّ ولِكُلِّ حَدٍّ مُطَّلَعٌ» ما يَعني بِقَولِهِ لَها ظَهرٌ وبَطنٌ؟ قالَ: ظَهرُهُ تَنزيلُهُ وبَطنُهُ تَأويلُهُ ، مِنهُ ما مَضى‏ ومِنهُ ما لَم يَكُن بَعدُ ، يَجري كَما تَجرِي الشَّمسُ وَالقَمَرُ كُلَّما جاءَ مِنهُ شَي‏ءٌ وَقَعَ ، قالَ اللَّهُ تَعالى‏: (وَمَا يَعْلَمُ تَأْوِيلَهُ إِلَّا اللَّهُ وَالرَّ سِخُونَ فِى الْعِلْمِ) نَحنُ نَعلَمُهُ .^۶