اين اجرام به خطا رفته‏اند :^۱(وَ النَّجْمِ إِذَا هَوَى‏ .^۲
سوگند به ستاره آن هنگام كه فرو مى‏افتد).
۴. متوجه ساختن بشر به منافع فراوان چيزهايى كه به آنها سوگند ياد مى‏شود؛ مانند خورشيد، ماه، ستارگان، شب و روز.^۳
۵. تعظيم مُقْسمٌ‏به تا مردم بر اثر بزرگداشت آن به عبادت، جهاد و ديگر فرايض و اعمال خير تشويق شوند؛ مانند سوگند به اسبان مجاهدان:
(وَ الْعَدِيَتِ ضَبْحًا .^۴
سوگند به اسبان دونده كه با همهمه تازانند) .
و زمان فريضه حج:
(وَ الْفَجْرِ * وَ لَيَالٍ عَشْرٍ .^۵
سوگند به طلوع فجر . و سوگند به شب‏هاى ده‏گانه).
۶. بيان عظمت مُقسَمٌ‏عليه: قرآن كريم براى اثبات اهميت و عظمت مُقسَمٌ‏عليه به آن سوگند ياد مى‏كند تا همگان به آن نيك بينديشند.
در آغاز سوره شمس - كه در حقيقت، سوره «تهذيب نفس» است و بر محور همين معنا دور مى‏زند - به يازده مُقسَمٌ‏به‏^۶ مهم، براى اثبات اهميت و عظمت مُقْسَمٌ‏عليه‏^۷ (رستگار شدن رشد دهندگان جان و خسارت ديدنِ آلوده‏كنندگان جان

مرتبط با مُقْسمٌ‏عليه اند؛ مانند:^۱
۱. توجه انسان‏ها به ارزش و بزرگى مُقْسمٌ‏به‏^۲ وقتى آنها آن را بى‏مقدار مى‏دانند؛ چنان‏كه اعراب جاهلى قرآن را جادو مى‏پنداشتند و خداوند به آن سوگند ياد كرد تا ارزش و عظمت آن معلوم شود:^۳(وَ الْقُرْءَانِ الْحَكِيمِ .^۴
سوگند به قرآن حكيم).
همچنين است توجه دادن به يقينى بودن مقسمٌ‏به در مواردى كه برخى آن را باور ندارند، چنان‏كه براى نشان دادن درستى رستاخيز به آن سوگند ياد شده است:^۵(لَآ أُقْسِمُ بِيَوْمِ الْقِيَمَةِ .^۶
سوگند به روز قيامت).
۲. توجه دادن به مُقْسمٌ‏به براى پندآموزى؛ مانند سوگند به مخلوقاتى چون شب و روز :^۷(وَ الَّيْلِ إِذَا يَغْشَى‏ * وَ النَّهَارِ إِذَا تَجَلَّى‏ .^۸
سوگند به شب آن هنگام كه پرده مى‏افكند . سوگند به روز آن هنگام كه روشن مى‏كند) .
۳. ردّ افكار خرافى و اعتقادهاى جاهلانه؛ مانند عقيده به خدايى ستارگان كه به آنها سوگند ياد شده است تا معلوم شود كه آنها معبودى پندارى اند و مردم در پرستش