۱۶۲۸.امام باقر عليه السلام - در باره اين سخن خداى عزّ وجلّ : (از روح خويش در او دميدم) - : روحى است كه خدا آن را انتخاب كرده و برگزيده و آفريده و به خودش نسبت داده است و آن را بر همه روح‏ها برترى بخشيده است. پس از آن، فرمان داده تا از آن در آدم عليه السلام دميده شود.

۱۶۲۹.امام صادق عليه السلام : در باره اين سخن خداى عزّ وجلّ : (خداى رحمتگر، بر عرش استيلا يافته است) - : خدا نسبت به همه چيز ، مساوى است [و بر همه چيز به يكسان استيلا دارد] . در نتيجه ، چيزى به خدا نزديك‏تر از چيز ديگر نيست .

۱۶۳۰.التوحيد - به نقل از محمّد بن على حلبى، در باره اين سخن خداى عزّ وجلّ : (روزى كه دامن از ساق بر گرفته مى‏شود)^۱ - : امام صادق عليه السلام فرمود: «خداى چيره، والاتر از اين است». سپس به ساقش اشاره كرد و دامن از آن بر گرفت.^۲ خداوند فرمود: (و آنان به سجود خوانده مى‏شوند؛ ولى نمى‏توانند) . امام عليه السلام فرمود: «مردم (اهل جهنّم) مبهوت مى‏شوند و زبانشان بند مى‏آيد و بيم و ترس در آنان پديد مى‏آيد و چشم‏ها خيره مى‏شوند و ارواح به حنجره‏ها مى‏رسند [و مردم در آستانه تهى كردن قالب، قرار مى‏گيرند ]و چشم‏هايشان ترسان مى‏گردد و خوارى، آنها را فرا مى‏گيرد و در حالت سلامت، به سجود خوانده مى‏شوند» .

۱۶۲۸.عنه عليه السلام - في قَولِ اللَّهِ عزّ وجلّ : (وَ نَفَخْتُ فِيهِ مِن رُّوحِى)^۱- : روحٌ اِختارَهُ اللَّهُ وَاصطَفاهُ وخَلَقَهُ وأضافَهُ إلى‏ نَفسِهِ ، وفَضَّلَهُ عَلى‏ جَميعِ الأَرواحِ ، فَأَمَرَ فَنُفِخَ مِنهُ في آدَمَ .^۲

۱۶۲۹.الإمام الصادق عليه السلام - في قَولِ اللَّهِ عزّ وجلّ : (الرَّحْمَنُ عَلَى الْعَرْشِ اسْتَوَى‏)^۳- : اِستَوى‏ عَلى‏ كُلِّ شَي‏ءٍ ، فَلَيسَ شَي‏ءٌ أقرَبَ إلَيهِ مِن شَي‏ءٍ .^۴

۱۶۳۰.التوحيد عن محمّد بن عليّ الحلبيّ عن الإمام الصادق عليه السلام - في قَولِهِ عزّ وجلّ : (يَوْمَ يُكْشَفُ عَن سَاقٍ)^۵ - : قالَ : تَبارَكَ الجَبّارُ ، ثُمَّ أشارَ إِلى‏ ساقِهِ فَكَشَفَ عَنهَا الإِزارَ .^۶ قالَ : (وَ يُدْعَوْنَ إِلَى السُّجُودِ فَلَا يَسْتَطِيعُونَ)^۷ ، قالَ : اُفحِمَ القَومُ ، ودَخَلَتهُمُ الهَيبَةُ ، وشَخَصَتِ الأَبصارُ ، وبَلَغَتِ القُلوبُ الحَناجِرَ ، خاشِعَةً أبصارُهمُ ، تَرهَقُهُم ذِلَّةٌ ، وقَد كانوا يُدعَونَ إلَى السُّجودِ وهُم سالِمونَ .^۸