۴ / ۵
تفسير مصداقى
۱۵۷۵.صحيح البخارى - به نقل از عبد اللَّه [بن مسعود] - : چون آيه (كسانى كه ايمان آوردهاند ، و ايمانشان را به ستم نياميختند) نازل شد، اين گفته بر مسلمانان ، سخت آمد . گفتند : اى پيامبر خدا! كدام يك از ماست كه به خود ، ستم نكند [و مرتكب گناه نشود]؟
فرمود: «مراد ، اين نيست ؛ بلكه مقصود ، شرك است. آيا نشنيدهايد كه لقمان در مقام اندرز به فرزندش گفت: (پسر عزيزم! به خدا شرك مياور كه به راستى ، شرك ، ستمى بزرگ است)؟» .
۱۵۷۶.پيامبر خدا صلى اللَّه عليه و آله - در باره اين سخن خداوند متعال: (پس مرا ياد كنيد، تا شما را ياد كنم) - : [يعنى]: اى گروه بندگان! با اطاعت كردن از من ، مرا ياد كنيد تا من هم با آمرزيدنم ، شما را ياد كنم.
۱۵۷۷.پيامبر خدا صلى اللَّه عليه و آله - در باره اين سخن خداوند عزّ وجلّ : (آيا پاداش نيكى كردن ، جز نيكى كردن است؟) - : خدا مىفرمايد: پاداش كسى كه نعمت توحيد را به او دادهام ، چيزى جز بهشت نيست.
