۱۵۷۴.امام صادق عليه السلام : عبّاد بصرى، در راه مكّه با زين العابدين عليه السلام ديدار كرد و به اين ايشان گفت: اى على بن الحسين! جهاد و سختىِ آن را رها كردى و به حج و راحتى آن روى آوردى، در حالى كه خداى عزّ وجلّ مىفرمايد: (همانا خداوند از مؤمنان، جان و مالشان را مىخرد تا در برابر، براى ايشان بهشت باشد. [آنان] در راه خدا مىجنگند و مىكشند و كشته مىشوند. [اين] وعده حقّى در تورات و انجيل و قرآن، بر عهده اوست و چه كسى از خدا به عهد خويش وفادارتر است؟ پس بدين داد و ستد كه كردهايد، شادمان باشيد، و اين، همان كاميابى بزرگ است)؟!
زين العابدين عليه السلام به او فرمود: «آيه را تمام كن كه فرموده: ([آن مؤمنان،] همان توبه كنندگان، پرستندگان، سپاسگزاران، روزه داران، ركوع كنندگان، سجده كنندگان، وادارندگان به كارهاى پسنديده و بازدارندگان از كارهاى ناپسند، و حفظ كنندگان حدود [و مقرّرات] خدايند، و مؤمنان را بشارت بده).
زين العابدين عليه السلام فرمود: «هر گاه كسانى را ديديم كه اين صفات را دارند، پس جهاد به همراه آنان، البتّه بافضيلتتر از حج است».
