۱۵۴۶.امام على عليه السلام - در پاسخِ پرسش‏هايى كه قيصر ، فرمان‏رواى روم ، فرستاده بود - : امّا سخن خداوند كه : (راه آنان كه به ايشان نعمت دادى)، اين نعمت ، همان نعمتى است كه خداوند به پيامبران و صدّيقان (راستْ‏دينانِ) پيشين ، عطا كرد^۱. از پروردگارمان مى‏خواهيم كه به ما نيز عطا فرمايد.

۱۵۴۷.امام عسكرى عليه السلام - در تفسير منسوب به ايشان - : [در باره‏] اين سخن خداوند متعال: (غير از خشم شدگان، و نه گم‏راهان)، امير مؤمنان عليه السلام فرمود: «خداوند عزّ وجلّ، به بندگانش دستور داده كه راه نعمت داده شدگان را از او طلب كنند - و نعمت داده‏شدگان، عبارت‏اند از: پيامبران، صدّيقان، شهدا، صالحان - ، و به خداوند، پناه ببرند از خشم شدگان، كه يهودند، و خداوند متعال در باره آنان فرموده است: (بگو: آيا شما را به بدتر از [صاحبان‏] اين كيفر در پيشگاه خداوند، خبر دهم؟ همانان كه خدا لعنتشان كرده و بر آنان خشم گرفته است) و نيز [فرمان داده كه‏] پناه ببرند به او از راه گم‏راهان، و آنان كسانى هستند كه خداوند متعال در باره‏شان فرموده است: (بگو: اى اهل كتاب! در دين خود به ناحق، گزافه‏گويى نكنيد، و از هوس گروهى كه پيش‏تر گم‏راه شدند و بسيارى را [هم‏] گم‏راه كردند و [خود] از راه ميانه منحرف گرديدند، پيروى نكنيد) و آنان، مسيحيان هستند» .
سپس امير مؤمنان عليه السلام فرمود: «هر كس به خداوند، كافر شود، بر او خشم شده و از راه خداوند عزّ وجلّ گم‏راه گشته است» .

۱۵۴۶.عنه عليه السلام - في جَوابِ مَسائِلَ أرسَلَها قَيصَرُ مَلِكُ الرّومِ - : أمّا قَولُهُ : (صِرَ طَ الَّذِينَ أَنْعَمْتَ عَلَيْهِمْ)^۱ فَتِلكَ النِّعمَةُ الَّتي أنعَمَهَا اللَّهُ عَلى‏ مَن كانَ قَبلَنا مِنَ النَّبِيّينَ وَالصِّدّيقينَ‏^۲ ، فَنَسأَلُ رَبَّنا أن يُنعِمَ عَلَينا .^۳

۱۵۴۷.الإمام العسكري عليه السلام - فِي التَّفسيرِ المَنسوبِ إلَيهِ - : قَولُهُ تَعالى‏ : (غَيْرِ الْمَغْضُوبِ عَلَيْهِمْ وَ لَا الضَّالِّينَ) قالَ أميرُ المُؤمِنينَ عليه السلام : أمَرَ اللَّهُ عزّ وجلّ عِبادَهُ أن يَسأَلوهُ طَريقَ المُنعَمِ عَلَيهِم ؛ وهُمُ : النَّبِيّونَ وَالصِّدّيقونَ وَالشُّهَداءُ وَالصّالِحونَ ، وأن يَستَعيذوا (بِهِ) مِن طَريقِ المَغضوبِ عَلَيهِم ؛ وهُمُ اليَهودُ ، الَّذينَ قالَ اللَّهُ تَعالى‏ فيهِم : (قُلْ هَلْ أُنَبِّئُكُم بِشَرٍّ مِّن ذَ لِكَ مَثُوبَةً عِندَ اللَّهِ مَن لَّعَنَهُ اللَّهُ وَغَضِبَ عَلَيْهِ)^۴ ، وأن يَستَعيذوا بِهِ مِن طَريقِ الضّالّينَ ، وهُمُ الَّذينَ قالَ اللَّهُ تَعالى‏ فيهِم : (قُلْ يَأَهْلَ الْكِتَبِ لَا تَغْلُواْ فِى دِينِكُمْ غَيْرَ الْحَقِ‏ّ وَلَا تَتَّبِعُواْ أَهْوَاءَ قَوْمٍ قَدْ ضَلُّواْ مِن قَبْلُ وَأَضَلُّواْ كَثِيرًا وَضَلُّواْ عَن سَوَاءِ السَّبِيلِ)^۵وهُمُ النَّصارى‏ .
ثُمَّ قالَ أميرُ المُؤمِنينَ عليه السلام : كُلُّ مَن كَفَرَ بِاللَّهِ فَهُوَ مَغضوبٌ عَلَيهِ ، وضالٌّ عَن سَبيلِ اللَّهِ عزّ وجلّ .^۶