۴ / ۲۰

خوددارى از دريافت مال در برابر جنازه سربازان مشرك

۱۸۲۲. مسند ابن حنبل ـ به نقل از ابن عبّاس ـ: مسلمانان در جنگ خندق، مردى از مشركان را كشتند. آنها مالى در برابر تحويل جنازه‌اش دادند. پيامبر خدا صلى‌الله‌عليه‌و‌آله فرمود: «جنازه‌شان را به آنها تحويل دهيد، كه جنازه‌اش پليد و جان‌فدايش هم پليد است» و چيزى از آنها نپذيرفت.^۱

۱۸۲۳. مجمع البيان ـ به نقل از عبد اللّه‌ بن مسعود، در يادكرد از جنگ خندق ـ: مشركان، ده هزار [درهم] براى پيامبر صلى‌الله‌عليه‌و‌آله فرستادند تا جنازه او (عمرو بن عبد ود) را تحويل بگيرند. پيامبر صلى‌الله‌عليه‌و‌آله فرمود: «او از آنِ شما. ما بهاى مردگان را نمى‌خوريم».^۲

۱۸۲۴. المصنّف، عبد الرزّاق ـ به نقل از زُهرى، در يادكرد از كسانى كه در جنگ تبوك از پيامبر خدا صلى‌الله‌عليه‌و‌آله تخلّف كردند ـ: ابو لُبابه از جمله كسانى بود كه در جنگ تبوك از پيامبر خدا صلى‌الله‌عليه‌و‌آله تخلّف كردند. پس، خود را به ستونى بست و آن گاه گفت: به خدا سوگند، خودم را از آن باز نمى‌كنم و غذا نمى‌خورم و آب نمى‌نوشم تا بميرم يا خدا توبه‌ام را بپذيرد. او هفت روز چنين ماند و چيزى نخورد و نياشاميد تا آن كه بيهوش مى‌شد و [بر زمين]مى‌افتاد. آن گاه خداوند توبه‌اش را پذيرفت. به او گفته شد: توبه‌ات قبول شد، اى ابو لبابه ! او گفت: به خدا سوگند، خودم را باز نمى‌كنم تا پيامبر خدا با دست خودش، مرا باز كند.
پيامبر صلى‌الله‌عليه‌و‌آله آمد و او را با دست خود باز كرد. آن گاه ابو لبابه گفت: اى پيامبر خدا ! بخشى از توبه من، آن است كه از سرزمين قومم كه در آن گناه كرده‌ام، هجرت كنم و همه دارايى‌ام را

۱۸۲۱. الطبقات الكبرى ـ به نقل از مقداد بن عمرو ـ: من، حكم بن كيسان را اسير كردم. فرمانده‌مان خواست گردنش را بزند. گفتم: او را وا گذار تا بر پيامبر خدا واردش كنيم. او را آورديم و پيامبر خدا صلى‌الله‌عليه‌و‌آله او را به اسلام فرا مى‌خواند و [او نمى‌پذيرفت و]اين به درازا كشيد. عمر گفت: براى چه با اين سخن مى‌گويى، اى پيامبر خدا ؟ به خدا سوگند، اين تا ابد، اسلام نمى‌آورد. مرا وا گذار تا گردنش را بزنم و به دوزخش بفرستم. پيامبر صلى‌الله‌عليه‌و‌آله سخن عمر را نمى‌پذيرفت تا آن كه حَكَم، اسلام آورد.
عمر گفت: هنگامى كه ديدم او اسلام آورده، از خودم ناراحت شدم و گفتم: من چگونه امرى را بر پيامبر، رد مى‌كنم كه از من به آن، داناتر است و آن گاه مى‌گويم: من از اين كار، تنها خير خدا و پيامبرش را مى‌خواهم ؟!
عمر گفت: به خدا سوگند، او اسلام آورد و اسلامش نيكو شد و در راه خدا جهاد كرد تا آن كه در بئر معونه^۱ به شهادت رسيد. پيامبر خدا صلى‌الله‌عليه‌و‌آله از او راضى بود و به بهشت رفت.^۲