۱۸۰۲. الطبقات الكبرى ـ در يادكرد از گروهان اعزامى عبد الرحمان به دومة الجندل۱ ـ: پيامبر خدا صلىاللهعليهوآله عبد الرحمان بن عوف را فرا خواند و او را پيش روى خود نشاند و با دست خود، عمامه بر سرش نهاد و فرمود: «به نام خدا و در راه خدا بجنگ و با هر كس كه به خدا كفر مىورزد، بجنگ و از غنيمت، دزدى مكن و خيانت نكن و كودكان را نكُش».۲
۱۸۰۳. سنن الترمذى ـ به نقل از ابن عصام مزنى، از پدرش ـ: پيامبر خدا صلىاللهعليهوآله هنگامى كه لشكر يا گروهانى را مىفرستاد، به آنها مىفرمود: «هنگامى كه مسجدى ديديد يا صداى اذانى شنيديد، يك نفر را هم نكُشيد».۳
۴ / ۱۱
باز داشتن از مُثله كردن
۱۸۰۴. امام صادق عليهالسلام: پيامبر خدا صلىاللهعليهوآله هر گاه مىخواست سپاهى را گسيل دارد، آنها را فرا مىخواند و در برابر خود مىنشاند و مىفرمود: «... در غنائم، دست نبريد، مُثله نكنيد، خيانت نورزيد».۴
۱۸۰۵. كنز العمّال ـ به نقل از عايشه ـ: پيامبر خدا صلىاللهعليهوآله اسيرى گرفت ؛ ولى فرار كرد. سپس دستگير شد. به پيامبر خدا صلىاللهعليهوآله گفته شد: او مردى سخنور است. دندانهاى پيش او را بكش [تا نتواند عليه شما سخن بگويد].
1.. دومة الجندل ، منطقهاى هفت منزلى دمشق ، بين دمشق و مدينة الرسول .
2.. دَعا رَسولُ اللّهِ صلىاللهعليهوآلهعَبدَ الرَّحمنِ بنَ عَوفٍ فَأَقعَدَهُ بَينَ يَدَيهِ وعَمَّمَهُ بِيَدِهِ ، وقالَ : اُغزُ بِسمِ اللّهِ وفي سَبيلِ اللّهِ ، فَقاتِلمَن كَفَرَ بِاللّهِ ، لا تَغُلَّ ولا تَغدِر ، ولا تَقتُل وَليدا الطبقات الكبرى : ج ۲ ص ۸۹ ، المغازي : ج ۲ ص ۵۶۰ .
3.. كانَ رَسولُ اللّهِ صلىاللهعليهوآله إذا بَعَثَ جَيشا أو سَرِيَّةً يَقولُ لَهُم : إذا رَأَيتُم مَسجِدا أو سَمِعتُم مُؤَذِّنا فَلا تَقتُلوا أحَدا (سننالترمذي : ج ۴ ص ۱۲۰ ح ۱۵۴۹ ، سنن أبي داود : ج ۳ ص ۴۳ ح ۲۶۳۵) .
4.. كانَ رَسولُ اللّهِ صلىاللهعليهوآله إذا أرادَ أن يَبعَثَ سَرِيَّةً دَعاهُم فَأَجلَسَهُم بَينَ يَدَيهِ ، ثُمَّ يَقولُ : . . . لا تَغُلّوا ، ولا تُمَثِّلوا ، ولاتَغدِروا الكافي : ج ۵ ص ۲۷ ح ۱ ، تهذيب الأحكام : ج ۶ ص ۱۳۸ ح ۲۳۱ .