نَسخ كرده است. سپس خداوند سبحان، در پايان سوره نازل فرمود: «مشركان را هر جا يافتيد، بكشيد و آنان را بگيريد و حبسشان كنيد»۱ (تا آخر آيه) و از جمله موارد نَسخ، آن است كه خداوند متعال، جنگ را بر امّت، واجب كرد و براى يك مرد، جنگ با ده مشرك را قرار داد و فرمود: «اگر از شما بيست تن پايدار باشند، بر دويست تن چيره مى‌شوند»۲ (تا آخر آيه). سپس خداوند سبحان، آن را نَسخ كرد و فرمود: «اكنون، خداوند از [تكليف] شما كاست و دانست كه ضعف داريد. پس اگر از شما صد تن پايدار باشند، بر دويست نفر چيره مى‌شوند»۳ (تا آخر آيه) و با اين آيه، آيات قبل از اين را نَسخ نمود و اين گونه شد كه مؤمنانى كه از برابر مشركانى مى‌گريزند كه بيش از دو برابرشان هستند، فرار كننده از جنگ شمرده نمى‌شوند و اگر عدّه مشركان كمتر از دو برابر بود، فرارى از جنگ شمرده مى‌شوند».
تا آن جا كه على عليه‌السلام فرمود: «اين سخن خداوند سبحان: «با مردم به نيكى سخن بگوييد»۴ نَسخ شده است. منظور از "مردم"، يهود هستند كه پيامبر خدا صلى‌الله‌عليه‌و‌آله با آنها آتش‌بس بر قرار كرده بود. هنگامى كه ايشان از جنگ تبوك باز گشت، خداوند متعال، اين آيه را نازل فرمود: «با كسانى كه به خدا و آخرت ايمان نمى‌آورند، بجنگيد» تا اين سخن خداى متعال: «در حالى كه خوار شدگان اند»۵. اين آيه، آن آتش‌بس را نَسخ كرد».۶
