فصل يكم: ادب‌مندى پيامبر صلّی الله علیه و آله

۱ / ۱

ادب‌آموخته خدا

۹۳. پيامبر خدا صلى‌الله‌عليه‌و‌آله: من، ادب آموخته خدا هستم.^۱

۹۴. امام على عليه‌السلام ـ در سخنرانى معروف به قاصعه ـ: از همان هنگام كه پيامبر خدا صلى‌الله‌عليه‌و‌آله از شير گرفته شد، خداوند بزرگ‌ترين فرشته‌اش را بر او گماشت و آن فرشته، شب و روز، پيامبر صلى‌الله‌عليه‌و‌آله را در مسير خصلت‌هاى والاى انسانى و خوى‌هاى نيكوى جهان، راه مى‌بُرد، و من، همانند بچّه‌شترى كه در پىِ مادرش مى‌رود، به دنبال او مى‌رفتم و در هر روز، از خُلق و خُويَش، برايم نشانى بر مى‌افراشت (نمونه‌اى را فرا پيشم مى‌نهاد) و فرمانم مى‌داد كه آن را سرمشق خود قرار دهم.^۲

۱ / ۲

معناى ادب‌مندى پيامبر صلّی الله علیه و آله

۹۵. امام حسن عليه‌السلام: خداوند عز و جل، پيامبرش را به نيكوترين وجه تربيت كرد و فرمود: «عفو پيشه كن و