۲ / ۲

بيعت غدير

قرآن

«امروز، دين شما را برايتان كامل و نعمت خود را بر شما تمام گردانيدم و اسلام را برايتان [به عنوان] آيين برگزيدم».^۱

حديث

۱۵۸۲. امام صادق عليه‌السلام: چون اين آيه در باره ولايت نازل شد، پيامبر خدا صلى‌الله‌عليه‌و‌آله دستور داد در درخت‌زار (درختزار غدير خُم) فرود آيند. زير درخت‌ها را جارو كردند و سپس صلاى «جمع شويد» سر داده شد. آن گاه پيامبر صلى‌الله‌عليه‌و‌آله فرمود: «اى مردم ! آيا من بر مؤمنان، بيشتر از خود آنان، ولايت ندارم ؟».
همگى گفتند: چرا.
فرمود: «پس هر كه من مولاى اويم، على هم مولاى اوست. پروردگارا ! دوست بدار هر آن كس را كه على را دوست دارد، و دشمن بدار هر آن كس را كه على را دشمن دارد». سپس به مردم فرمود تا با او بيعت كنند و مردم با على عليه‌السلام بيعت كردند. هيچ كس نمى‌آمد، مگر اين كه با او بيعت مى‌كرد و سخن نمى‌گفت.^۲

۱۵۸۳. امام هادى عليه‌السلام ـ در زيارتى كه آن را در روز غدير خواند، در سالى كه معتصم، ايشان را تبعيد كرد ـ: سلام بر تو ـ اى سَروَر مسلمانان، و سالار مؤمنان، و پيشواى پرهيزگاران، و جلودار ارجمندان بى‌همتا ـ و رحمت و بركات خدا بر تو باد ! گواهى مى‌دهم كه برادر و وصىّ پيامبر، و وارث علم او، و امين او بر شريعتش، و جانشين او در ميان امّتش، و نخستين كسى هستى كه به خدا ايمان آورْد و آنچه را بر پيامبرش فرو فرستاد، تصديق كرد و گواهى مى‌دهم كه او پيام خدا را كه در باره تو نازل فرمود، ابلاغ، و فرمان او را اجرا نمود، و فريضه ولايت تو را بر امّتش واجب ساخت، و براى تو از آنان بيعت

۱۵۸۰.تاريخ دمشق ـ به نقل از ابن عبّاس ـ: به زودى، فتنه‌اى بر پا مى‌شود. پس هر كه آن را در يافت، به دو چيز بچسبد: كتاب خدا و على بن ابى طالب ؛ چرا كه شنيدم پيامبر خدا صلى‌الله‌عليه‌و‌آله در حالى كه دست على عليه‌السلام را گرفته بود، فرمود: «اين، نخستين كسى است كه به من ايمان آورد و دست در دست من نهاد. او فاروق اين امّت است كه حق و باطل را جدا مى‌سازد. او سَرور مؤمنان است و مال، سَرور ظالمان است. او صدّيق اكبر و دريچه ارتباط با من و جانشين من پس از من است».^۱

۱۵۸۱. مسند ابن حنبل ـ به نقل از عمرو بن ميمونه، از ابن عبّاس ـ: پيامبر صلى‌الله‌عليه‌و‌آله در جنگ تبوك با مردم به راه افتاد. على عليه‌السلام به وى گفت: من هم با شما بيايم ؟ پيامبر خدا صلى‌الله‌عليه‌و‌آله فرمود: «نه». على گريست. پيامبر صلى‌الله‌عليه‌و‌آله به او فرمود: «آيا خشنود نيستى كه نسبت به من، چون هارون نسبت به موسى عليه‌السلام باشى، جز آن كه تو پيامبر نيستى ؟ آگاه باش كه سزاوار نيست من بروم، جز آن كه تو جانشين من باشى».
و پيامبر خدا صلى‌الله‌عليه‌و‌آله به او فرمود: «تو پس از من، ولىّ هر مؤمنى».^۲