فصل دوم: سياست پيامبر صلّی الله علیه و آله در معرفى رهبرى امّت پس از خود
۲ / ۱
معرّفى كردن وصىّ خود
۱۵۷۸. پيامبر خدا صلى‌الله‌عليه‌و‌آله: هر پيامبرى، وصى و وارثى دارد و على، وصى و وارث من است.۱
۱۵۷۹. المعجم الكبير ـ به نقل از سلمان ـ: گفتم: اى پيامبر خدا ! هر پيامبرى وصيّى دارد. وصىّ شما كيست ؟
با من سخنى نگفت. چندى بعد كه مرا ديد، فرمود: «اى سلمان ! [بيا]».
من نزدش شتافتم و گفتم: بله، بله !
فرمود: «مى‌دانى وصىّ موسى كيست ؟».
گفتم: آرى، يوشع بن نون.
فرمود: «چرا ؟».
گفتم: چون داناترينِ آنان بود.
فرمود: «بى گمان، وصى و رازدار من و بهترين كسى كه پس از خود به جا مى‌نهم و وعده‌هاى مرا تحقّق مى‌بخشد و بدهى‌ام را ادا مى‌كند، على بن ابى طالب است».۲
1.. إنَّ لِكُلِّ نَبِيٍّ وَصِيّا ووارِثا ، وإنَّ عَلِيّا وَصِيّي ووارِثي تاريخ دمشق : ج ۴۲ ص ۳۹۲ ح ۹۰۰۵ و ۹۰۰۶ ، فتحالباري : ج ۸ ص ۱۵۰ .
2.. قُلتُ : يا رَسولَ اللّه‌ِ ، لِكُلِّ نَبِيٍّ وَصِيٌّ ، فَمَن وَصِيُّكَ ؟ فَسَكَتَ عَنّي ، فَلَمّا كانَ بَعدُ رَآني فَقالَ : يا سَلمانُ ؟فَأَسرَعتُ إلَيهِ قُلتُ : لَبَّيكَ ، قالَ : تَعلَمُ مَن وَصِيُّ موسى ؟ قُلتُ : نَعَم ، يَوشَعُ بنُ نونٍ ، قالَ : لِمَ ؟ قُلتُ : لِأَنَّهُ كانَ أعلَمَهُم .
قالَ : فَإِنَّ وَصِيّي ومَوضِعَ سِرّي ، وخَيرَ مَن أترُكُ بَعدي ، ويُنجِزُ عِدَتي ويَقضي دَيني ، عَلِيُّ بنُ أبي طالِبٍ المعجم الكبير : ج ۶ ص ۲۲۱ ح ۶۰۶۳ ، كنز العمّال : ج ۱۱ ص ۶۱۰ ح ۳۲۹۵۲ .
