تبيين احاديث ذخيره كردن آذوقه۱
بيشتر گزارش‌هاى ارائه شده، بر اين نكته تأكيد دارند كه پيامبر اكرم صلى‌الله‌عليه‌و‌آله هيچ چيزى براى فرداى خود نمى‌اندوخت و خدمتكاران و ياران خود را نيز از ذخيره نمودن آذوقه براى فردا پرهيز مى‌داد. اين، در حالى است كه برخى احاديث، ذخيره آذوقه را تجويز كرده و آن را زمينه آسودگى خيال انسان دانسته‌اند.۲
همچنين يك حديث شايان توجّه در اين باره، ذخيره كردن آذوقه را به سه تن از اهل بيت پيامبر صلى‌الله‌عليه‌و‌آله نسبت مى‌دهد و ذخيره آن را براى يك سال نيز مجاز مى‌داند. در منابع معتبر، از امام رضا عليه‌السلام نقل شده است كه مى‌فرمايد:
إنَّ الإِنسانَ إذا أدخَلَ طَعامَ سَنَتِهِ خَفَّ ظَهرُهُ وَ استَراحَ، وَ كانَ أبو جَعفَرٍ وَ أبو عَبدِ اللّه‌ِ عليهماالسلام لا يَشتَرِيانِ عُقدَةً حَتّى يُحرِزا طَعامَ سَنَتِهِما.۳
هر گاه انسان خوراك سالش را فراهم آورَد، سبكبار و آسوده‌خاطر مى‌شود. امام باقر عليه‌السلام و امام صادق عليه‌السلام مادام كه به قدر خوراك سالشان تدارك نمى‌ديدند، مِلكى نمى‌خريدند.
اين دسته از احاديث به گونه‌اى صريح، باگزارش‌هاى دسته نخست، در تعارض است و از اين رو به حلّ تعارض آنها نياز است. گفتنى است كه گزارش‌هاى دسته نخست، بيشتر از منابع حديثى درجه دومِ اهل سنّت گرفته شده‌اند، در حالى كه احاديث دسته دوم، در منابع
