آفريده‌اى، شريك بگيرى. ستايش، خدايى را كه نه همسرى دارد و نه فرزندى، و نه در جهاندارى، شريكى دارد و نه خوار بوده كه نياز به سرپرست داشته باشد، و او را به بزرگى، ياد كن.۱ خدا بسى بزرگ‌تر [از اين چيزها] است. ستايش فراوان، خداى را، و هر بام و شام، خدا را به پاكى مى‌ستايم. «ستايش، خدايى را كه اين كتاب [آسمانى] را بر بنده خود، فرو فرستاد و هيچ گونه كژى‌اى در آن ننهاد ؛ [كتابى] راست و درست%«$ و آن را تا «[آنان] جز دروغ نمى‌گويند»۲ مى‌خواند [و آن گاه مى‌فرمود:] «و «ستايش، خدايى را كه آنچه در آسمان‌ها و آنچه در زمين است، از آنِ اوست و در آخرت [نيز]ستايش، از آنِ اوست، و هموست سنجيده‌كارِ آگاه. آنچه در زمين، فرو مى‌رود و آنچه از آن بر مى‌آيد و آنچه از آسمان، فرو مى‌شود و آنچه در آن، بالا مى‌رود، [همه را]مى‌داند»۳ (تا پايان آيه) و «ستايش، خدايى را كه آفريننده آسمان‌ها و زمين است»۴ (تا آخر دو آيه) و «بگو: ستايش، براى خداست و درود بر آن بندگانش كه [آنان را]برگزيده است. آيا خدا بهتر است، يا آنچه [با او] شريك مى‌گردانند ؟»۵. البتّه خدا بهتر و ماندگارتر و حكيم‌تر و كريم‌تر و بزرگ‌تر و باعظمت‌تر از آن است كه چيزى را شريك او قرار دهند و «ستايش، خداى راست ؛ بلكه بيشترشان نمى‌دانند»۶. راست فرمود خدا، و پيامبرانش [نيز سخن و پيام او را]رساندند و من بر شما گواهم.
بار خدايا ! بر همه فرشتگان و فرستادگان، درود فرست، و بر بندگان باايمانت در آسمان‌ها و زمين، رحمت آور و كارمان را به نيكى، پايان ده و به نيكى، آغاز كن و در قرآن بزرگ به ما بركت ده و ما را از آيات و اين پند حكيمانه، بهره‌مند گردان. پروردگارا! از ما بپذير، كه به راستى، تويى شنوا و دانا».۷
1.. اشاره است به آيه ۱۱۱ از سوره اسرا .
2.. كهف : آيه ۱ ـ ۵ .
3.. سبأ : آيه ۱ و ۲ .
4.. فاطر : آيه ۱ .
5.. نمل : آيه ۵۹ .
6.. نحل : آيه ۷۵ .
7.. كانَ عَلِيُّ بنُ الحُسَينِ عليه‌السلام يَذكُرُ عَنِ النَّبِيِّ صلى‌الله‌عليه‌و‌آله إنَّهُ كانَ إذا خَتَمَ القُرآنَ حَمِدَ اللّه‌َ بِمَحامِدَ وهُوَ قائِمٌ ، ثُمَّ يَقولُ :
« الْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ الْعَــلَمِينَ » وَ« الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِى خَلَقَ السَّمَـوَ تِ وَالْأَرْضَ وَجَعَلَ الظُّـلُمَـتِ وَالنُّورَ ثُمَّ الَّذِينَ كَفَرُوابِرَبِّهِمْ يَعْدِلُونَ » ، لا إلهَ إلاَّ اللّه‌ُ ، وكَذَبَ العادِلونَ بِاللّه‌ِ ، وضَلّوا ضَلالاً بَعيدا ، لا إلهَ إلاَّ اللّه‌ُ ، وكَذَبَ المُشرِكونَ بِاللّه‌ِ مِنَ العَرَبِ وَالمَجوسِ وَاليَهودِ وَالنَّصارى وَالصّابِئينَ ، ومَنِ ادّعى للّه‌ِِ وَلَدا أو صاحِبَةً أو نِدّا أو شَبَها أو مِثلاً أو سَمِيّا أو عِدلاً ، فَأَنتَ رَبُّنا أعظَمُ مِن أن تَتَّخِذَ شَريكا فيما خَلَقتَ ، وَالحَمدُ للّه‌ِِ الَّذي لَم يَتَّخِذ صاحِبَةً ولا وَلَدا ، ولَم يَكُن لَهُ شَريكٌ فِي المُلكِ ، ولَم يَكُن لَهُ وَلِيٌّ مِنَ الذُّلِّ وكَبِّرهُ تَكبيرا .
اللّه‌ُ أكبَرُ كَبيرا ، وَالحَمدُ للّه‌ِِ كَثيرا ، وسُبحانَ اللّه‌ِ بُكرَةً وأَصيلاً ، « الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِى أَنزَلَ عَلَى عَبْدِهِ الْكِتَـبَ وَ لَمْ يَجْعَل لَّهُ عِوَجا * قَيِّما . . . » ، قَرَأها إلى قَولِهِ : « إِن يَقُولُونَ إِلاَّ كَذِبا » ، « الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِى لَهُ مَا فِى السَّمَـوَ تِ وَ مَا فِى الْأَرْضِ وَ لَهُ الْحَمْدُ فِى الاْخِرَةِ وَ هُوَ الْحَكِيمُ الْخَبِيرُ * يَعْلَمُ مَا يَلِجُ فِى الْأَرْضِ »الآيَةَ ، و« الْحَمْدُ لِلَّهِ فَاطِرِ السَّمَـوَ تِ وَ الْأَرْضِ »الآيَتينِ ، وَ« الْحَمْدُ لِلَّهِ وَ سَلَـمٌ عَلَى عِبَادِهِ الَّذِينَ اصْطَفَى آللَّهُ خَيْرٌ أَمَّا يُشْرِكُونَ » ، بَلِ اللّه‌ُ خَيرٌ وأَبقى وأَحكَمُ وأَكرَمُ وأَجَلُّ وأَعظَمُ مِمّا يُشرِكونَ ، « الْحَمْدُ لِلَّهِ بَلْ أَكْثَرُهُمْ لاَ يَعْلَمُونَ » صَدَقَ اللّه‌ُ ، وبَلَّغَت رُسُلُهُ وأَنَا عَلى ذلِكُم مِنَ الشّاهِدينَ .
اللّهُمَّ صَلِّ عَلى جَميعِ المَلائِكَةِ وَالمُرسَلينَ ، وَارحَم عِبادَكَ المُؤمِنينَ ، مِن [أهلِ] السَّماواتِ وَالأَرضِ ، وَاختِم لَنا بِخَيرٍ ، وَافتَح لَنا بِخَيرٍ ، وبارِك لَنا فِي القُرآنِ العَظيمِ ، وَانفَعنا بِالآياتِ وَالذِّكرِ الحَكيمِ ، رَبَّنا تَقَبَّل مِنّا إنَّكَ أنتَ السَّميعُ العَليمُ شعب الإيمان : ج ۲ ص ۳۷۲ ح ۲۰۸۲ ، كنز العمّال : ج ۲ ص ۳۴۹ ح ۴۲۲۰ .
