مى‌خاست، قرآن را زير لب، زمزمه مى‌كرد ؛ امّا همين اندازه مى‌فهميديم كه آيه‌اى را تمام و آيه‌اى ديگر را شروع كرده است. گفتم: اى پيامبر خدا ! چرا قرآن را با صداى بلند نمى‌خوانيد ؟ فرمود: «دوست ندارم با اين كار، رفيقم و خانواده‌ام را اذيّت كنم».۱
۱۴۵۵. سنن أبى داوود ـ به نقل از ابو سعيد خُدرى ـ: پيامبر خدا صلى‌الله‌عليه‌و‌آله در مسجد، اعتكاف كرد. شنيد كه صداى مسلمانان به قرائت، بلند است. پرده را كنار زد و فرمود: «بدانيد كه همه شما در حال مناجات با پروردگار خود هستيد. پس موجب آزار يكديگر نشويد، و در قرائت، صدايتان را از يكديگر بلندتر نكنيد» يا فرمود: «در نماز».۲
۱۰ / ۱۲
سيره پيامبر صلّی الله علیه و آله در ختم كردن قرآن
۱۴۵۶. امام باقر عليه‌السلام: على بن الحسين (زين العابدين عليه‌السلام) از پيامبر صلى‌الله‌عليه‌و‌آله ياد مى‌كرد و مى‌فرمود كه ايشان چون قرآن را به پايان مى‌برد، مى‌ايستاد و خدا را به ستايش‌هايى مى‌ستود و سپس مى‌فرمود«: «ستايش، خدايى را كه پروردگار جهانيان است» و «ستايش، خدايى را كه آسمان‌ها و زمين را آفريد و تاريكى‌ها و روشنايى را پديد آورد، و با اين همه، كافران [غير او را] با پروردگار خود، برابر مى‌كنند»۳. معبودى جز خداى يكتا نيست و آنان كه براى خدا برابر قرار مى‌دهند، دروغ مى‌گويند و سخت گم‌راه اند. معبودى جز خدا نيست و شريك آورندگان براى خدا، از عرب و مجوس و يهود و نصارا و صابئيان و آنان كه براى خدا فرزند يا همسر يا همتا يا همسان يا مانند يا همنام يا هم‌تراز ادّعا مى‌كنند، همگى دروغ مى‌گويند ؛ زيرا تو ـ اى پروردگار ما ـ بالاتر از آنى كه در آنچه
1.. أنَّهُ كانَ إذا قامَ مِنَ اللَّيلِ يَقتَرِئُ ، زَمزَمَ قِراءَتَهُ ، إلاّ أنَّهُ يُفهِمُنا الآيَةَ بَعدَ الآيَةِ . قُلتُ : يا رَسولَ اللّه‌ِ ، ألا تَرفَعُ صَوتَكَبِالقُرآنِ ؟ قالَ : أكرَهُ أن اُؤذِيَ بِهِ رَفيقي وأَهلَ بَيتي مسند الشاميّين : ج ۴ ص ۳۰۵ ح ۳۳۷۸ ، كنز العمّال : ج ۲ ص ۳۱۹ ح ۴۱۲۳ .
2.. اِعتَكَفَ رَسولُ اللّه‌ِ صلى‌الله‌عليه‌و‌آله فِي المَسجِدِ ، فَسَمِعَهُم يَجهَرونَ بِالقِراءَةِ ، فَكَشَفَ السِّترَ وقالَ : ألا إنَّ كُلَّكُم مُناجٍ رَبَّهُ ، فَلايُؤذِيَنَّ بَعضُكُم بَعضا ، ولا يَرفَع بَعضُكُم عَلى بَعضٍ فِي القِراءَةِ ـ أو قالَ : فِي الصَّلاةِ ـ سنن أبي داود : ج ۲ ص ۳۸ ح ۱۳۳۲ ، السنن الكبرى للنسائي : ج ۵ ص ۳۲ ح ۸۰۹۲ .
3.. انعام : آيه ۱ .
