۸ / ۵

دعاى صبحگاهى پيامبر صلّی الله علیه و آله

۱۳۸۷. الكافى ـ به نقل از فضل بن ابى قرّه ـ: امام صادق عليه‌السلام فرمود: «سه خصلت اند كه پيامبران، آنها را يكى پس از ديگرى، از آدم عليه‌السلام به ارث بردند، تا آن كه به پيامبر خدا صلى‌الله‌عليه‌و‌آله رسيدند. چون صبح مى‌شد، مى‌گفت: «بار خدايا ! از تو، چنان ايمانى را مى‌خواهم كه با قلبم در آميزد، و چنان يقينى كه بدانم جز آنچه تو برايم نوشته‌اى، چيزى به من نمى‌رسد و [نيز اين كه] مرا به آنچه برايم قسمت كرده‌اى، خرسند بدارى».
برخى از راويان، آن را با اين افزوده گزارش كرده‌اند: «تا آن كه جلو افتادن آنچه را به تأخير انداخته‌اى و تأخيرِ آنچه را جلو انداخته‌اى، دوست نداشته باشم، اى زنده پا بر جا! از رحمتت يارى مى‌خواهم. همه كارهايم را به سامان دار و مرا چشم به هم زدنى به خودم وا مگذار و خداوند بر محمّد و خاندانش درود فرستد».^۱

۸ / ۶

دعاى شامگاهى پيامبر صلّی الله علیه و آله

۱۳۸۸. صحيح مسلم ـ به نقل از عبد اللّه‌ بن مسعود ـ: پيامبر خدا صلى‌الله‌عليه‌و‌آله هر گاه شب فرا مى‌رسيد، مى‌فرمود: «به شب وارد شديم، در حالى كه پادشاهى، از آنِ خداست. ستايش، از آنِ خداست. معبودى جز خداى يكتا نيست و يگانه و بى‌همتاست.
خدايا ! خوبىِ اين شب و خوبىِ آنچه را در آن است، از تو مى‌خواهم و از بدى اين شب و بدى آنچه در آن است، به تو پناه مى‌برم. بار خدايا ! از سستى و پيرى، و بدى كهن‌سالى و فتنه

را با هزار فرشته پشت سر هم، يارى خواهم كرد»^۱.^۲

ه ـ دست به صورت كشيدن

۱۳۸۳. سنن الترمذى ـ به نقل از عمر بن خطّاب ـ: پيامبر خدا صلى‌الله‌عليه‌و‌آله هر گاه دستانش را به دعا بر مى‌داشت، آنها را فرود نمى‌آورد، تا آن كه آنها را به صورتش مى‌كشيد.^۳

۱۳۸۴. سنن أبى داوود ـ به نقل از سائب بن يزيد، از پدرش ـ: پيامبر صلى‌الله‌عليه‌و‌آله هر گاه دعا مى‌كرد و دستانش را بالا مى‌برد، دستانش را به صورتش مى‌كشيد.^۴

۸ / ۴

آغاز كردن از خود

۱۳۸۵. سنن الترمذى ـ به نقل از اُبَىّ بن كعب ـ: پيامبر خدا صلى‌الله‌عليه‌و‌آله هنگامى كه كسى را ياد و برايش دعا مى‌كرد، از خود آغاز مى‌نمود.^۵

۱۳۸۶. سنن أبى داوود ـ به نقل از اُبَىّ بن كعب ـ: پيامبر خدا صلى‌الله‌عليه‌و‌آله هنگام دعا، از خود آغاز مى‌كرد.^۶