۱۳۳۰.سنن الترمذى ـ به نقل از عبد اللّه بن عدىّ زهرى ـ: ديدم كه پيامبر خدا صلى‌الله‌عليه‌و‌آله بر فراز حَزوَره۱ ايستاده بود و مى‌فرمود: «به خدا سوگند كه تو بهترين زمينِ خدا و محبوب‌ترين زمين خدا در نزد خدا هستى. اگر مرا از تو بيرون نكرده بودند، هرگز بيرون نمى‌آمدم».۲
۷ / ۷
چگونگى ورود پيامبر صلّی الله علیه و آله به مسجد الحرام
۱۳۳۱. السنن الكبرى ـ به نقل از عطاء بن ابى رباح ـ: پيامبر صلى‌الله‌عليه‌و‌آله از درِ «بنى شيبه» وارد شد و از درِ «بنى مخزوم» به سوى صفا بيرون آمد.۳
۱۳۳۲. الكافى ـ به نقل از نضر بن سويد، از عبد اللّه بن سنان، در يادكرد از حجّ پيامبر صلى‌الله‌عليه‌و‌آله ـ: امام صادق عليه‌السلام فرمود: «هنگامى كه داخل مكّه شد، از گردنه بالاى آن وارد شد و هنگام خروج، از ذى طُوى بيرون آمد، و هنگامى كه به درِ مسجد رسيد، رو به كعبه ايستاد» و آن، درِ بنى‌شيبه بود.۴
۷ / ۸
دعاى پيامبر صلّی الله علیه و آله هنگام نگريستن به كعبه
۱۳۳۳. المعجم الأوسط ـ به نقل از حذيفة بن اسيد ـ: پيامبر صلى‌الله‌عليه‌و‌آله هنگامى كه به كعبه مى‌نگريست، مى‌گفت: «خدايا! بر شرافت و عظمت و كرامت و نيكى و هيبت خانه‌ات بيفزاى و بر عظمت و شرافت و كرامت و نيكى و هيبت حج‌گزار و عمره‌گزارى كه آن را شريف و بزرگ مى‌دارد نيز بيفزاى».۵
1.. حَزوَره ، جايى در بازار مكّه بوده است .
2.. رَأَيتُ رَسولَ اللّه‌ِ صلى‌الله‌عليه‌و‌آله واقِفا عَلَى الحَزوَرَةِ ، فَقالَ : وَاللّه‌ِ ، إنَّكِ لَخَيرُ أرضِ اللّه‌ِ ، وأَحَبُّ أرضِ اللّه‌ِ إلَى اللّه‌ِ ، ولَولا أنّياُخرِجتُ مِنكِ ما خَرَجتُ (سنن الترمذي : ج ۵ ص ۷۲۳ ح ۳۹۲۵ ، مسند ابن حنبل : ج ۶ ص ۴۴۹ ح ۱۸۷۴۰) .
3.. دَخَلَ النَّبِيُّ صلى‌الله‌عليه‌و‌آله مِن بابِ بَني شَيبَةَ ، وخَرَجَ مِن بابِ بَني مَخزومٍ إلَى الصَّفا السنن الكبرى : ج ۵ ص ۱۱۷ ذيلح ۹۲۰۹ ، المعجم الأوسط : ج ۳ ص ۱۸۷ ح ۲۸۸۰ .
4.. فَلَمّا دَخَلَ مَكَّةَ دَخَلَ مِن أعلاها مِنَ العَقَبَةِ ، وخَرَجَ حينَ خَرَجَ مِن ذي طُوىً ، فَلَمَّا انتَهى إلى بابِ المَسجِدِاستَقبَلَ الكَعبَةَ ـ وذَكَرَ ابنُ سِنانٍ أنَّهُ بابُ بَني شَيبَةَ ـ الكافي : ج ۴ ص ۲۵۰ ح ۷ ، منتقى الجمان : ج ۳ ص ۲۵۴ .
5.. إنَّ النَّبِيَّ صلى‌الله‌عليه‌و‌آله كانَ إذا نَظَرَ إلَى البَيتِ قالَ : اللّهُمَّ زِد بَيتَكَ هذا تَشريفا وتَعظيما وتَكريما وبِرّا ومَهابَةً ، وزِد مَن شَرَّفَهُ وعَظَّمَهُ مِمَّن حَجَّهُ أوِ اعتَمَرَهُ تَعظيما وتَشريفا وتَكريما وبِرّا ومَهابَةً المعجم الأوسط : ج ۶ ص ۱۸۳ ح ۶۱۳۲ ، المعجم الكبير : ج ۳ ص ۱۸۱ ح ۳۰۵۳ .
