۵ / ۲

وصل كردن روزه شعبان به ماه رمضان

۱۲۸۹. سنن النسائى ـ به نقل از اُمّ سلمه ـ: پيامبر خدا صلى‌الله‌عليه‌و‌آله شعبان را به رمضان وصل مى‌كرد.^۱

۱۲۹۰. ثواب الأعمال ـ به نقل از اُمّ سلمه ـ: پيامبر صلى‌الله‌عليه‌و‌آله هيچ ماهى از سال را به طور كامل روزه نمى‌گرفت، مگر شعبان را كه به رمضان متّصل مى‌كرد.^۲

۱۲۹۱. امام صادق عليه‌السلام: روزه ماه شعبان براى كسى كه روزه مى‌گيرد، نيكوست ؛ زيرا صالحان، آن را روزه داشتند يا به آن ترغيب نمودند، و پيامبر خدا صلى‌الله‌عليه‌و‌آله شعبان را به ماه رمضان متّصل مى‌كرد.^۳

۱۲۹۲. سنن الدارمى ـ به نقل از اُمّ سلمه ـ: نديدم كه پيامبر خدا صلى‌الله‌عليه‌و‌آله همه يك ماه را روزه بگيرد، جز شعبان را. ايشان آن را به رمضان وصل مى‌كرد تا دو ماهِ پى در پى، روزه گرفته باشد، و گاه يك ماه را چندان روزه مى‌گرفت كه مى‌گفتيم: ديگر افطار نمى‌كند! و گاه چنان افطار مى‌كرد كه مى‌گفتيم: ديگر روزه نمى‌گيرد!^۴

۵ / ۳

دعاى پيامبر صلّی الله علیه و آله هنگام فرا رسيدن ماه رمضان

۱۲۹۳. امام صادق عليه‌السلام: هنگامى كه ماه رمضان فرا مى‌رسيد، پيامبر خدا صلى‌الله‌عليه‌و‌آله مى‌گفت: «خدايا! ماه رمضان

۱۲۸۷.امام على عليه‌السلام: چون ماه رمضان رسيد، پيامبر خدا صلى‌الله‌عليه‌و‌آله ايستاد و خدا را حمد و ثنا گفت و سپس فرمود: «اى مردم ! خداوند، شرّ دشمنان شما را اعم از جن و انس برطرف كرد و فرمود: «مرا بخوانيد، تا شما را اجابت كنم»^۱ و به شما وعده اجابت داد. آگاه باشيد كه درهاى آسمان از اوّلين شبِ اين ماه، گشوده اند و دعا در اين ماه، پذيرفته است».^۲

۱۲۸۸. الكافى ـ به نقل از جابر ـ: امام باقر عليه‌السلام فرمود: «پيامبر خدا صلى‌الله‌عليه‌و‌آله رو به مردم مى‌كرد و مى‌فرمود: "اى گروه مردم ! هر گاه هلال ماه رمضان طلوع كند، شياطينِ سركش به بند كشيده مى‌شوند، درهاى آسمان و درهاى بهشت و درهاى رحمت، گشوده مى‌گردند، درهاى آتش بسته مى‌شوند و دعا اجابت مى‌شود.
خدا را در هر افطار، آزاد شدگانى است كه آنان را از آتش مى‌رهانَد و هر شب، منادى ندا مى‌دهد: آيا خواهنده‌اى هست ؟ آيا استغفار كننده‌اى هست ؟ خدايا ! به هر انفاق كننده‌اى جاى‌گزين عطا كن و هر امساك كننده [از انفاق]را دچار تلف ساز ! تا اين كه هنگامى كه هلال شوّال بر مى‌آيد، مؤمنان را ندا مى‌دهند كه: به سوى جايزه‌هايتان بشتابيد، كه امروز، روز جايزه است !"».
سپس امام باقر عليه‌السلام فرمود: «به خدايى كه جانم در دست اوست، آن جايزه، دينار و درهم نيست».^۳