گفتم: چه ماهى ؟
گفت: ماه شعبان. پيامبر صلى‌الله‌عليه‌و‌آله مى‌فرمود: «آن، ماهى است كه مردم ميان رجب و ماه رمضان از آن غفلت مى‌كنند و آن، ماهى است كه اعمال در آن به سوى خداوند جهان‌ها ـ كه جلالتش بشكوه باد ـ بالا برده مى‌شود، و از اين رو دوست دارم كه عملم در حالى كه روزه دارم، بالا برود».۱
۱۲۷۳. الكافى ـ به نقل از حلبى ـ: از امام صادق عليه‌السلام پرسيدم: آيا هيچ گاه، كسى از پدرانت، شعبان را روزه گرفت ؟ فرمود: «آن را بهترينِ پدرانم، پيامبر خدا صلى‌الله‌عليه‌و‌آله، روزه گرفت».۲
۱۲۷۴. فضائل الأشهر الثلاثة ـ به نقل از عايشه ـ: نديدم كه پيامبر خدا صلى‌الله‌عليه‌و‌آله ماهى را بيشتر از ماه شعبان روزه بگيرد.۳
۱۲۷۵. سنن النسائى ـ به نقل از عايشه ـ: پيامبر خدا صلى‌الله‌عليه‌و‌آله در هيچ يك از ماه‌هاى سال، بيشتر از شعبان، روزه‌دار نبود و همه شعبان را روزه مى‌گرفت.۴
۴ / ۴
روزه پيامبر صلّی الله علیه و آله در اواخر عمر
۱۲۷۶. امام صادق عليه‌السلام: پيامبر خدا صلى‌الله‌عليه‌و‌آله در ابتداى بعثت، گاه چندان [پشت سر هم]روزه مى‌گرفت كه گفته مى‌شد: ديگر روزه را ترك نمى‌كند! و گاه [چندان] روزه را ترك مى‌كرد كه گفته مى‌شد:
1.. كانَ رَسولُ اللّه‌ِ صلى‌الله‌عليه‌و‌آلهيَصومُ الأَيّامَ حَتّى يُقالُ : لا يُفطِرُ ، ويُفطِرُ حَتّى يُقالَ : لا يَصومُ . قُلتُ : رَأَيتَهُ يَصومُ مِن شَهرٍ مالا يَصومُ في شَيءٍ مِنَ الشُّهورِ ؟ قالَ : نَعَم . قُلتُ : أيُّ شَهرٍ ؟ قالَ : شَهرُ شَعبانَ ، كانَ يَقولُ :
هُوَ شَهرٌ يَغفُلُ النّاسُ عَنهُ بَينَ رَجَبٍ وشَهرِ رَمَضانَ ، وهُوَ شَهرٌ يُرفَعُ فيهِ الأَعمالُ إلى رَبِّ العالَمينَ جَلَّ جَلالُهُ ، فَاُحِبُّ أن يُرفَعَ لي عَمَلي وأَنا صائِمٌ فضائل الأشهر الثلاثة : ص ۵۱ ح ۲۶ ، ثواب الأعمال : ص ۸۵ ح ۱۳ .
2.. سَأَلتُ أبا عَبدِ اللّه‌ِ عليه‌السلام : هَل صامَ أحَدٌ مِن آبائِكَ شَعبانَ قَطُّ ؟ قالَ : صامَهُ خيرُ آبائي ؛ رَسولُ اللّه‌ِ صلى‌الله‌عليه‌و‌آلهالكافي : ج ۴ص ۹۱ ح ۶ ، تهذيب الأحكام : ج ۴ ص ۳۰۸ ح ۹۳۱ .
3.. ما رَأَيتُ رَسولَ اللّه‌ِ صلى‌الله‌عليه‌و‌آله يَصومُ في شَهرٍ ، أكثَرَ ما كانَ يَصومُ مِن شَعبانَ فضائل الأشهر الثلاثة : ص ۶۶ ح ۴۹ ، بحارالأنوار : ج ۹۷ ص ۸۴ ح ۵۵ .
4.. لَم يَكُن رَسولُ اللّه‌ِ صلى‌الله‌عليه‌و‌آله في شَهرٍ مِنَ السَّنَةِ أكثَرَ صِياما مِنهُ في شَعبانَ ، كانَ يَصومُ شَعبانَ كُلَّهُ سنن النسائي : ج ۴ص ۱۵۱ ، مسند ابن حنبل : ج ۹ ص ۳۶۸ ح ۲۴۵۹۶ .
