تيرها را [در تيردان] مرتّب مىكند، تا اين كه ديد ما اين شيوه را از او فرا گرفتيم. روزى [براى نماز] بيرون آمد و ايستاد و خواست تكبير بگويد، كه مردى را ديد كه سينهاش از صف، جلو زده بود. فرمود: «بندگان خدا ! صفهايتان را مرتّب كنيد، و گرنه خداوند، از هم روىگردانتان مىكند».۱
۱۲۳۹. صحيح مسلم ـ به نقل از ابو مسعود ـ: پيامبر خدا صلىاللهعليهوآله بر شانههاى ما در نماز دست مىكشيد و مىفرمود: «در يك رديف بِايستيد و اختلاف نداشته باشيد (جلو و عقب نباشيد) كه خداوند، دلهايتان را مختلف مىكند. اوّلين صف پشت سر من، خردمندان و خردورزان باشند و سپس افرادى كه در درجه پس از ايشان اند و سپس به همين ترتيب».۲
۲ / ۲۷
سيره پيامبر صلّی الله علیه و آله در خواندن نماز جمعه
۱۲۴۰. امام صادق عليهالسلام: پيامبر خدا صلىاللهعليهوآله هنگامى كه خورشيد، اندكى از وسط آسمان مىگذشت، نماز جمعه مىگزارد و در سايه نخست [شاخص] خطبه مىخوانْد. آن گاه جبرئيل مىفرمود: «اى محمّد! خورشيد از ميانه آسمان گذشته است. پايين بيا و نماز بگزار».۳
۱۲۴۱. صحيح مسلم ـ به نقل از ابن عبّاس ـ: پيامبر صلىاللهعليهوآله در نماز جمعه، سوره جمعه و منافقون را مىخواند.۴
1.. كانَ رَسولُ اللّهِ صلىاللهعليهوآله يُسَوّي صُفوفَنا حَتّى كَأَنَّما يُسَوّي بِهَا القِداحَ حَتّى رَأى أنّا قَد عَفَلنا عَنهُ ، ثُمَّ خَرَجَ يَوما فَقامَحَتّى كادَ يُكَبِّرُ ، فَرَأى رَجُلاً بادِيا صَدرُهُ مِنَ الصَّفِّ ، فَقالَ : عِبادَ اللّهِ ! لَتُسَوُّنَّ صُفوفَكُم ، أو لَيُخالِفَنَّ اللّهُ بَينَ وُجوهِكُم صحيح مسلم : ج ۱ ص ۳۲۴ ح ۱۲۸ ، مسند ابن حنبل : ج ۶ ص ۳۷۸ ح ۱۸۴۰۴ .
2.. كانَ رَسولُ اللّهِ صلىاللهعليهوآله يَمسَحُ مَناكِبَنا فِي الصَّلاةِ ، ويَقولُ : اِستَووا ولا تَختَلِفوا فَتَختَلِفَ قُلوبُكم ، لِيَلِني مِنكُم اُولُوالأَحلامِ وَالنُّهى ، ثُمَّ الَّذينَ يَلونَهُم ، ثُمَّ الَّذينَ يَلونَهُم صحيح مسلم : ج ۱ ص ۳۲۳ ح ۱۲۲ ، سنن النسائي : ج ۲ ص ۸۷ .
3.. كانَ رَسولُ اللّهِ صلىاللهعليهوآله يُصَلِّي الجُمُعَةَ حينَ تَزولُ الشَّمسُ قَدرَ شِراكٍ ، ويَخطُبُ فِي الظِّلِّ الأَوَّلِ ، فَيَقولُ جَبرَئيلُ عليهالسلام :يا مُحَمَّدُ ، قَد زالَتِ الشَّمسُ فَانزِل فَصَلِّ تهذيب الأحكام : ج ۳ ص ۱۲ ح ۴۲ ، عوالي اللآلي : ج ۳ ص ۹۷ ح ۱۱۷ .
4.. إنَّ النَّبِيَّ صلىاللهعليهوآله كانَ يَقرَأُ في صَلاةِ الجُمُعَةِ سورَةَ «الجُمُعَة» وَ«المُنافِقونَ» (صحيح مسلم : ج ۲ ص ۵۹۹ ح ۶۴ ، سننأبي داود : ج ۱ ص ۲۸۲ ح ۱۰۷۵) .