۱۲۱۱.امام صادق عليه‌السلام: هنگامى كه به سجده مى‌روى، ساعدهايت را آن گونه كه درندگان مى‌گسترند، مگستران ؛ بلكه آنها را مانند بال بگشاى كه پيامبر خدا صلى‌الله‌عليه‌و‌آله ساعدهايش را چنان مانند بال مى‌گشود كه سفيدى بغل‌هايش ديده مى‌شد.^۱

۱۲۱۲. صحيح مسلم ـ به نقل از ميمونه، همسر پيامبر صلى‌الله‌عليه‌و‌آله ـ: پيامبر خدا صلى‌الله‌عليه‌و‌آله هنگامى كه به سجده مى‌رفت، دستانش را مانند بال مى‌گشود، تا آن جا كه از پشت سرش، سفيدى زير بغل‌هايش ديده مى‌شد و هنگامى كه مى‌نشست، بر ران چپش قرار و آرام مى‌گرفت.^۲

۱۲۱۳. سنن الترمذى ـ به نقل از ابو حُمَيد ساعدى ـ: پيامبر صلى‌الله‌عليه‌و‌آله چون سجده مى‌كرد، بينى و پيشانى‌اش را به زمين مى‌رساند و دستانش را از پهلوهايش دور مى‌نمود و كف دستانش را در برابر شانه‌هايش مى‌نهاد.^۳

۲ / ۱۵

ذكر پيامبر صلّی الله علیه و آله در ركوع و سجود

۱۲۱۴. علل الشرائع ـ به نقل از هشام بن حكم ـ: به امام كاظم عليه‌السلام گفتم: به چه علّت، گفتن هفت تكبير در آغاز نماز، فضيلت بيشترى دارد ؟ و به چه علّت، در ركوع گفته مى‌شود: «سبحان ربّى العظيم و بحمده ؛ پاكا پروردگار بزرگ من و ستايش، او راست»، و در سجده، گفته مى‌شود: «سبحان ربّى الأعلى و بحمده ؛ پاكا پروردگار والاى من و ستايش، او راست» ؟
فرمود: «اى هشام ! خداوند ـ تبارك و تعالى ـ آسمان را هفت تا آفريد و زمين را هفت تا و حجاب‌ها را هفت تا. شبى كه پيامبر صلى‌الله‌عليه‌و‌آله به معراج رفت و تا يك‌قدمى و بلكه كمتر از آن به

سبك مى‌گرفت.^۱

۱۲۰۶. كتاب من لا يحضره الفقيه: نماز پيامبر خدا صلى‌الله‌عليه‌و‌آله از همه مردم، كامل‌تر و كوتاه‌تر بود. هنگامى كه داخل نماز مى‌شد، مى‌گفت: «اللّه‌ أكبر، «بِسْمِ اللّه‌ِ الرَّحْمنِ الرَّحيمِ%«$.^۲

۱۲۰۷. امام على عليه‌السلام ـ در نامه ايشان به محمّد بن ابى بكر، هنگام گماردنش به حكومت مصر ـ: سپس به ركوع و سجودت بنگر، كه پيامبر خدا صلى‌الله‌عليه‌و‌آله كامل‌ترين نماز را داشت و با اين حال، [كوتاه‌ترين و] سبك‌ترين اعمال را در آن داشت.^۳

۱۲۰۸. صحيح مسلم ـ به نقل از اَنَس ـ: پيامبر خدا صلى‌الله‌عليه‌و‌آله نمازش كامل، امّا از نماز همه مردم، كوتاه‌تر بود.^۴

۱۲۰۹. امام باقر عليه‌السلام: پيامبر خدا صلى‌الله‌عليه‌و‌آله اگر در نماز، صداى گريه كودكى را مى‌شنيد، نمازش را كوتاه مى‌كرد تا مادرش به سوى او برود.^۵

۲ / ۱۴

چگونگى ركوع و سجود پيامبر صلّی الله علیه و آله

۱۲۱۰. امام على عليه‌السلام: پيامبر خدا صلى‌الله‌عليه‌و‌آله چون به سجده مى‌رفت، با كف دستانش سجده مى‌كرد و بازوهايش را [مى‌گشود و] آشكار مى‌ساخت، تا آن جا كه شخص پشت سر، سفيدى بغل‌هاى ايشان را مى‌ديد و دستانش را مانند بال، بالا مى‌آورد و مى‌گشود.^۶