مى‌كرد، افراد درون اتاق‌ها مى‌شنيدند۱.۲
۱۱۹۴. سنن أبى داوود ـ به نقل از ابو هريره ـ: قرآن خواندن پيامبر صلى‌الله‌عليه‌و‌آله در شب، گاه با صداى بلند بود و گاه آهسته.۳
۱۱۹۵. امام باقر عليه‌السلام: دو مرد از ياران پيامبر خدا صلى‌الله‌عليه‌و‌آله در نماز پيامبر خدا، اختلاف كردند و به اُبَىّ بن كعب نامه نوشتند كه: «درنگ و خاموشى‌هاى پيامبر خدا صلى‌الله‌عليه‌و‌آله چه تعداد بود ؟». گفت: پيامبر صلى‌الله‌عليه‌و‌آله دو درنگ و سكوت داشت: هنگامى كه سوره حمد را به پايان مى‌برد و هنگامى كه سوره را به پايان مى‌برد.۴
۱۱۹۶. سنن أبى داوود ـ به نقل از عوف بن مالك اشجعى ـ: شبى با پيامبر خدا صلى‌الله‌عليه‌و‌آله [براى نماز]برخاستم. ايشان سوره بقره را خواند و به هر آيه رحمتى كه مى‌رسيد، درنگ مى‌كرد و از خداوند درخواست [رحمت]مى‌كرد، و به هر آيه عذابى كه مى‌رسيد، درنگ مى‌كرد و [از آن به خدا] پناه مى‌برد. سپس ركوع كرد و برخاست و [در قرائت ركعت دوم يا نمازهاى بعدى، سوره] آل عمران را و آن گاه، سوره‌اى را از پىِ سوره‌اى خواند.۵
۱۱۹۷. مجمع البيان ـ به نقل از ابو عاصم عامرى ـ: روايت شده كه پيامبر صلى‌الله‌عليه‌و‌آله در شب، نماز مى‌گزارد
1.. در برخى از نقل‌ها ، اين را مقيّد به قرائت در شب كرده است كه سكوت ، همه جا را فرا گرفته و صدا به آسانىشنيده مى‌شود . م
2.. كانَت قِراءَةُ النَّبِيِّ صلى‌الله‌عليه‌و‌آله عَلى قَدرِ ما يَسمَعُهُ مَن فِي الحُجرَةِ وهُوَ فِي البَيتِ سنن أبي داود : ج ۲ ص ۳۷ ح ۱۳۲۷ ، مسند ابن حنبل : ج ۱ ص ۵۸۲ ح ۲۴۴۶ .
3.. كانَت قِراءَةُ النَّبِيِّ صلى‌الله‌عليه‌و‌آله بِاللَّيلِ ، يَرفَعُ طَورا ويَخفِضُ طَورا سنن أبي داود : ج ۲ ص ۳۷ ح ۱۳۲۸ ، المستدرك علىالصحيحين : ج ۱ ص ۴۵۴ ح ۱۱۶۶ .
4.. إنَّ رَجُلَينِ مِن أصحابِ رَسولِ اللّه‌ِ صلى‌الله‌عليه‌و‌آله اختَلَفا في صَلاةِ رَسولِ اللّه‌ِ ، فَكَتَبا إلى اُبَيِّ بنِ كَعبٍ : كَم كانَت لِرَسولِاللّه‌ِ صلى‌الله‌عليه‌و‌آلهمِن سَكتَةٍ ؟ قالَ : كانَت لَهُ سَكتَتانِ : إذا فَرَغَ مِن اُمِّ القُرآنِ ، وإذا فَرَغَ مِنَ السّورَةِ تهذيب الأحكام : ج ۲ ص ۲۹۷ ح ۱۱۹۶ ، الخصال : ص ۷۴ ح ۱۱۶ .
5.. قُمتُ مَعَ رَسولِ اللّه‌ِ صلى‌الله‌عليه‌و‌آله لَيلَةً فَقامَ فَقَرَأَ سورَةَ البَقَرَةِ ، لا يَمُرُّ بِآيَةِ رَحمَةٍ إلاّ وَقَفَ فَسَأَلَ ، ولا يَمُرُّ بِآيَةِ عَذابٍ إلاّوَقَفَ فَتَعَوَّذَ ، قالَ : ثُمَّ رَكَعَ . . . ثُمَّ قامَ فَقَرَأَ بِآلِ عِمرانَ ، ثُمَّ قَرَأَ سورَةً سورَةً سنن أبي داود : ج ۱ ص ۲۳۱ ح ۸۷۳ ، سنن النسائي : ج ۲ ص ۲۲۳ .
