۱۱۸۲.امام على عليه‌السلام: پيامبر خدا صلى‌الله‌عليه‌و‌آله هنگامى كه تكبيرة الإحرام مى‌گفت، دست‌هايش را تا برابر گوش‌هايش بالا مى‌برد، و نيز هنگامى كه براى رفتن به ركوع تكبير مى‌گفت، و هنگامى كه از ركوع بر مى‌خاست.^۱

۲ / ۸

دعاى پيامبر صلّی الله علیه و آله در آغاز نماز

۱۱۸۳. پيامبر خدا صلى‌الله‌عليه‌و‌آله ـ در دعاى آغاز نماز ـ: حق‌گرايانه، به كسى روى آوردم كه آسمان‌ها و زمين را آفريده است و من از مشركان نيستم. نماز و عبادتم، و زندگى و مرگم، براى پروردگار بى‌انباز جهان‌هاست و به اين كار، فرمان يافته‌ام و [در برابر آن]تسليم هستم. خدايا ! تو فرمان‌روايى و جز تو، معبودى نيست. تو صاحب من هستى و من، بنده تو هستم. به خود، ستم كردم و به گناهم اعتراف دارم. پس همه گناهانم را بپوشان، كه هيچ كس جز تو، گناهان را نمى‌پوشاند، و به نيكوترين خوى‌ها، ره‌نمونم باش، كه كسى جز تو، به آنها ره نمى‌نمايد، و خوى‌هاى زشت را از من [دور]بگردان، كه كسى جز تو، آنها را دور نمى‌گرداند. [براى فرمان‌بُردارى‌ات] آماده و حاضرم و همه خوبى به دست توست، و بدى به تو باز نمى‌گردد. من با تو و به سوى

از ياران اصحاب پيامبر خدا صلى‌الله‌عليه‌و‌آله ـ كه از جمله آنان ابو قتاده بود ـ، گفت: من از همه شما به نماز پيامبر خدا صلى‌الله‌عليه‌و‌آله داناترم.
گفتند: چه طور ؟ به خدا سوگند، تو نه بيشتر از ما با پيامبر بوده‌اى و نه پيش‌تر !
گفت: چرا.
گفتند: عرضه كن.
گفت: پيامبر خدا صلى‌الله‌عليه‌و‌آله هنگامى كه به نماز مى‌ايستاد، دستانش را تا برابر شانه‌هايش بالا مى‌آورد. سپس تكبير مى‌گفت تا اين كه هر استخوان در جاى خودش راست مى‌شد و پس از آن به قرائت مى‌پرداخت. سپس تكبير مى‌گفت و دستانش را تا برابر شانه‌هايش بالا مى‌آورد. سپس ركوع مى‌كرد و كف دستانش را بر زانوانش مى‌نهاد. سپس خود را كشيده و صاف مى‌كرد، بى آن كه سرش را پايين اندازد و يا كج كند و هنگامى كه سر از ركوع بر مى‌داشت، مى‌گفت: «سَمِعَ اللّه‌ُ لِمَن حَمِدَه ؛ خداوند به كسى كه او را مى‌ستايد، گوش مى‌دهد». سپس دستانش را تا برابر شانه‌هايش مى‌كشيد و راست بالا مى‌آورد و تكبير مى‌گفت. سپس به زمين مى‌افتاد و دستانش را از پهلوهايش دور مى‌نمود. سپس سر بر مى‌داشت و پاى چپش را خم كرده، بر آن مى‌نشست. در سجده، انگشتان پايش را باز مى‌نمود و پس از سجده تكبير مى‌گفت و بر مى‌خاست و پاى چپش را خم مى‌كرد و بر آن مى‌نشست تا هر استخوانى به جاى خود باز گردد. سپس در سجده ديگر نيز چنين مى‌كرد. هنگام برخاستن از هر دو ركعت، تكبير مى‌گفت و دستانش را تا برابر شانه‌هايش بالا مى‌آورد، همان گونه كه در آغاز نماز مى‌كرد. در بقيّه نماز هم اينها را انجام مى‌داد تا اين كه در سجده‌اى كه پس از آن سلام نماز بود، پاى چپش را عقب مى‌كشيد و بر سرين و طرف چپ بدنش مى‌نشست.
[اصحاب] گفتند: راست گفتى ؛ پيامبر صلى‌الله‌عليه‌و‌آله اين گونه نماز مى‌خواند.^۱