به نماز بشتابيد، به سوى رستگارى بشتابيد، به بهترين عمل بشتابيد»، ايشان مى‌فرمود: «لا حولَ و لا قوّة إلاّ باللّه‌ ؛ هيچ نيرو و قدرتى جز از سوى خداوند نيست».
و چون اقامه تمام مى‌شد، مى‌فرمود: «بار خدايا ! اى پروردگارِ دعوت كامل و نمازِ بر پا شده ! درخواست محمّد را در روز قيامت، برآورده ساز و او را به درجه وسيله از [درجات] بهشت برسان و شفاعتش را در باره امّتش بپذير».^۱

۱۱۷۹. امام باقر عليه‌السلام: پيامبر خدا صلى‌الله‌عليه‌و‌آله هر گاه بانگ مؤذّن را مى‌شنيد، آنچه او مى‌گفت، همه را تكرار مى‌كرد.^۲

۲ / ۷

چگونگى نماز پيامبر صلّی الله علیه و آله

۱۱۸۰. امام على عليه‌السلام ـ در توصيف نماز پيامبر خدا صلى‌الله‌عليه‌و‌آله ـ: هنگامى كه به نماز واجب مى‌ايستاد، تكبير مى‌گفت و دست‌هايش را تا برابر شانه‌هايش بالا مى‌آورد و هنگامى كه مى‌خواست به ركوع برود و نيز پس از برخاستن، چنين مى‌كرد و هنگام نشستن در نماز، هيچ گاه دست‌هايش را بالا نمى‌آورد و هنگامى كه از دو سجده بر مى‌خاست، دست‌هايش را تا شانه‌هايش بالا مى‌آورد و تكبير مى‌گفت.^۳

۱۱۸۱. سنن أبى داوود ـ به نقل از محمّد بن عمرو بن عطاء ـ: شنيدم كه ابو حُمَيد ساعدى در ميان ده نفر

۱۱۷۵.امام رضا عليه‌السلام: خداوند متعال در هر شبانه‌روز، تنها هفده ركعت [نماز] بر مردم واجب كرده است. هر كس آنها را به جا آورد، خداوند عز و جل از او جز آن را نمى‌پرسد، و پيامبر خدا صلى‌الله‌عليه‌و‌آله دو برابر آن را به آن افزود تا به وسيله نافله‌ها، كاستى نمازهاى واجب را تكميل كند، و خداوند عز و جل بر فراوانى نماز و روزه عذاب نمى‌كند ؛ امّا بر مخالفت با سنّت، عذاب مى‌دهد.^۱

۲ / ۵

اهتمام پيامبر صلّی الله علیه و آله به نافله صبح

۱۱۷۶. تاريخ بغداد ـ به نقل از عايشه ـ: پيامبر خدا صلى‌الله‌عليه‌و‌آله دو ركعت نافله صبح را چه در سفر و حضر و چه در تن‌درستى و بيمارى، وا نمى‌نهاد.^۲

۱۱۷۷. صحيح البخارى ـ به نقل از عايشه ـ: پيامبر صلى‌الله‌عليه‌و‌آله به هيچ يك از نمازهاى نافله به اندازه دو ركعت فجر، توجّه و مواظبت نمى‌كرد.^۳

۲ / ۶

شيوه پيامبر صلّی الله علیه و آله به هنگام شنيدن اذان

۱۱۷۸. امام زين العابدين عليه‌السلام: پيامبر خدا صلى‌الله‌عليه‌و‌آله هر گاه بانگ مؤذّن را مى‌شنيد، هر چه را او مى‌گفت، تكرار مى‌كرد، و هر گاه مؤذّن مى‌گفت: «حىَّ على الصلاة، حىَّ على الفلاح، حىَّ على خير العمل ؛