487
گزیده سیره پیامبر خاتم صلّی الله علیه و آله

۱۱۷۴.الكافى ـ به نقل از حنان ـ: من نشسته بودم كه عمرو بن حُرَيث از امام صادق عليه‌السلام پرسيد: فدايتان شوم ! مرا از نماز پيامبر خدا صلى‌الله‌عليه‌و‌آله باخبر كنيد.
فرمود: «پيامبر صلى‌الله‌عليه‌و‌آله هنگام زوال خورشيد، هشت ركعت [نافله ظهر] مى‌خواند و سپس چهار ركعت نماز ظهر مى‌خواند و پس از آن، هشت ركعت [نافله عصر] و چهار ركعت نماز عصر را مى‌خواند و [سپس] سه ركعت مغرب و بعد از آن، چهار ركعت [نافله آن] را اقامه مى‌كرد. آن گاه چهار ركعت عشا مى‌خواند و هشت ركعت نماز شب و سه ركعت نماز وتر و دو ركعت نماز نافله صبح و دو ركعت هم نماز صبح مى‌خواند».
گفتم: فدايت شوم ! اگر بر بيش از اين توان داشته باشم، خدا مرا بر زياد نماز خواندن، عذاب مى‌كند ؟
فرمود: «نه؛ امّا بر ترك سنّت، عذاب مى‌كند».۱

1.. سَأَلَ عَمرُو بنُ حُرَيثٍ أبا عَبدِاللّه‌ِ عليه‌السلام ـ وأَنَا جالِسٌ ـ فَقالَ لَهُ : جُعِلتُ فِداكَ ، أخبِرني عَن صَلاةِ رَسولِ اللّه‌ِ صلى‌الله‌عليه‌و‌آله .فَقالَ : كانَ النَّبِيُّ صلى‌الله‌عليه‌و‌آله يُصَلّي ثَمانِيَ رَكَعاتٍ الزَّوالَ ، وأَربَعا الاُولى ، وثَمانِيَ بَعدَها ، وأَربَعا العَصرَ ، وثَلاثا المَغرِبَ ، وأَربَعا بَعدَ المَغرِبِ ، وَالعِشاءَ الآخِرَةَ أربَعا ، وثَمانِيَ صَلاةَ اللَّيلِ ، وثَلاثا الوَترَ ، ورَكعَتَيِ الفَجرِ ، وصَلاةَ الغَداةِ رَكعَتَينِ .
قُلتُ : جُعِلتُ فِداكَ ؛ وإن كُنتُ أقوى عَلى أكثَرَ مِن هذا يُعَذِّبُنِي اللّه‌ُ عَلى كَثرَةِ الصَّلاةِ ؟ فَقالَ : لا ، ولكِن يُعَذِّبُ عَلى تَركِ السُّنَّةِ الكافي : ج ۳ ص ۴۴۳ ح ۵ ، تهذيب الأحكام : ج ۲ ص ۴ ح ۴ .


گزیده سیره پیامبر خاتم صلّی الله علیه و آله
486

حديث

۱۱۷۳. امام باقر عليه‌السلام: پيامبر خدا صلى‌الله‌عليه‌و‌آله از آغاز روز تا زوال خورشيد، هيچ نماز نمى‌خواند و هنگام زوال، هشت ركعت نماز مى‌خواند كه همان نمازِ توبه كنندگان است. در اين ساعت، درهاى آسمان، گشوده مى‌شوند و دعا پذيرفته مى‌شود، نسيم‌ها[ى رحمت]مى‌وزند و خداوند به آفريده‌هايش مى‌نگرد. پس هنگامى كه سايه به اندازه يك ذراع باز مى‌گشت، چهار ركعت نماز ظهر مى‌گزارد و بعد از ظهر، دو ركعت و سپس دو ركعت ديگر مى‌خواند و هنگامى كه سايه به اندازه يك ذراع، باز مى‌گشت، چهار ركعت نماز عصر مى‌گزارد و پس از عصر، نمازى نمى‌خواند تا خورشيد به نهانگاهش باز گردد و غروب كند. آن گاه، سه ركعت نماز مغرب را مى‌خواند و بعد از مغرب، چهار ركعت مى‌خواند و سپس نمازى نمى‌خواند تا شفق فرو رود و هنگامى كه فرو مى‌رفت، نماز عشا را مى‌گزارد.
سپس پيامبر صلى‌الله‌عليه‌و‌آله به بسترش مى‌رفت و نماز نمى‌خواند تا نيمى از شب، سپرى شود. هنگامى كه شب از نيمه مى‌گذشت، هشت ركعت نماز مى‌گزارد و در پاره چهارم شب، سه ركعت نماز وَتر مى‌گزارد و در آنها فاتحة الكتاب و «قُلْ هُوَ اللّه‌ُ أَحَدٌ»مى‌خواند و سه ركعت را با يك سلام دادن، از هم جدا مى‌كرد و سخن مى‌گفت و نيازهايش را مى‌طلبيد و از نمازگاهش بيرون نمى‌آمد، تا اين كه ركعت سوم نماز وَتر را بخواند و در آن، پيش از ركوع، قنوت مى‌خوانْد. سپس سلام مى‌داد و دو ركعت نماز [نافله] فجر را هنگام دميدن سپيده يا اندكى پس و پيش، مى‌گزارد. سپس دو ركعت نماز صبح را هنگامى مى‌خواند كه سپيده گسترش مى‌يافت و به خوبى روشن مى‌شد. اين، [شيوه] نماز [گزاردن] پيامبر خدا صلى‌الله‌عليه‌و‌آله تا هنگام قبضِ روحش بود.۱

1.. كانَ رَسولُ اللّه‌ِ صلى‌الله‌عليه‌و‌آله لا يُصَلّي مِنَ النَّهارِ شَيئا حَتّى تَزولَ الشَّمسُ ، فَإِذا زالَت صَلّى ثَمانِيَ رَكَعاتٍ ، وهِيَ صَلاةُالأَوّابينَ ، تُفتَحُ في تِلكَ السّاعَةِ أبوابُ السَّماءِ ، ويُستَجابُ الدُّعاءُ ، وتَهُبُّ الرِّياحُ ، ويَنظُرُ اللّه‌ُ إلى خَلقِهِ ، فَإِذا فاءَ الفَيءُ ذِراعا صَلَّى الظُّهرَ أربَعا ، وصَلّى بَعدَ الظُّهرِ رَكعَتَينِ ، ثُمَّ صَلّى رَكَعَتينِ اُخراوَينِ ، ثُمَّ صَلَّى العَصرَ أربَعا إذا فاءَ الفَيءُ ذِراعا .
ثُمَّ لا يُصَلّي بَعدَ العَصرِ شَيئا حَتّى تَؤوبَ الشَّمسُ ، فَإِذا آبَت ـ وهُوَ أن تَغيبَ ـ صَلَّى المَغرِبَ ثَلاثا ، وبَعدَ المَغرِبِ أربَعا ، ثُمَّ لا يُصَلّي شَيئا حَتّى يَسقُطَ الشَّفَقُ ، فَإِذا سَقَطَ الشَّفَقُ صَلَّى العِشاءَ .
ثُمَّ أوى رَسولُ اللّه‌ِ صلى‌الله‌عليه‌و‌آله إلى فِراشِهِ ولَم يُصَلِّ شَيئا حَتّى يَزولَ نِصفُ اللَّيلِ ، فَإِذا زالَ نِصفُ اللَّيلِ صَلّى ثَمانِيَ رَكَعاتٍ ، وأَوتَرَ فِي الرُّبُعِ الأَخيرِ مِنَ اللَّيلِ بِثَلاثِ رَكَعاتٍ ، فَقَرَأَ فيهِنَّ فاتِحَةَ الكِتابِ و«قُل هُوَ اللّه‌ُ أحَدٌ» ، ويَفصِلُ بَينَ الثَّلاثِ بِتَسليمَةٍ ، ويَتَكَلَّمُ ويَأمُرُ بِالحاجَةِ ، ولا يَخرُجُ مِن مُصَلاّهُ حَتّى يُصَلِّيَ الثّالِثةَ الَّتي يوتِرُ فيها ، ويَقنُتُ فيها قَبلَ الرُّكوعِ ، ثُمَّ يُسَلِّمُ .
ويُصَلّي رَكعَتَيِ الفَجرِ قُبَيلَ الفَجرِ وعِندَهُ وبُعَيدَهُ ، ثُمَّ يُصَلّي رَكعَتَيِ الصُّبحِ ـ وهُوَ الفَجرُـ إذَا اعتَرَضَ الفَجرُ وأَضاءَ حَسَنا ، فَهذِهِ صَلاةُ رَسولِ اللّه‌ِ صلى‌الله‌عليه‌و‌آله الَّتي قَبَضَهُ اللّه‌ُ عز و جل عَلَيها (كتاب من لا يحضره الفقيه : ج ۱ ص ۲۲۷ ح ۶۷۹ ، بحار الأنوار : ج ۸۳ ص ۱۳۶) .

  • نام منبع :
    گزیده سیره پیامبر خاتم صلّی الله علیه و آله
    سایر پدیدآورندگان :
    جمعي از پژوهشگران، عبدالهادي مسعودي (مترجم)
    تعداد جلد :
    1
    ناشر :
    اتشارات دارالحدیث
    محل نشر :
    قم
    تاریخ انتشار :
    01/01/1396
    نوبت چاپ :
    اول
تعداد بازدید : 26350
صفحه از 868
پرینت  ارسال به