۲ / ۲
تأكيد پيامبر صلّی الله علیه و آله در بستر مرگ بر نماز
۱۱۶۷. امام على عليه‌السلام: آخرين سخن پيامبر صلى‌الله‌عليه‌و‌آله اين بود: «نماز، نماز!». سرِ پيامبر خدا صلى‌الله‌عليه‌و‌آله در دامن من بود و همواره «نماز، نماز!» مى‌گفت تا در گذشت.۱
۱۱۶۸. مشكاة الأنوار ـ به نقل از اَنَس ـ: هنگامى كه وفات پيامبر خدا صلى‌الله‌عليه‌و‌آله در رسيد، همواره به نماز و كنيزان سفارش مى‌كرد، تا آن كه زبانش شكسته [و سخنش بُريده بُريده]گشت.۲
۲ / ۳
اهتمام پيامبر صلّی الله علیه و آله به نماز اوّل وقت
۱۱۶۹. امام على عليه‌السلام: پيامبر خدا صلى‌الله‌عليه‌و‌آله شام و يا چيز ديگرى را بر نماز، مقدّم نمى‌داشت و هنگامى كه وقت نماز فرا مى‌رسيد، [از شدّت اشتياق به آن، رفتارش به گونه‌اى بود كه] گويا خانواده و دوست را نمى‌شناسد.۳
۱۱۷۰. عدّة الداعى ـ به نقل از عايشه ـ: پيامبر خدا صلى‌الله‌عليه‌و‌آله با ما سخن مى‌گفت و ما نيز با او سخن مى‌گفتيم ؛ ولى هنگام نماز كه مى‌شد، ديگر گويى نه او ما را مى‌شناسد و نه ما او را مى‌شناسيم۴.۵
۱۱۷۱. سنن الدارقُطنى ـ به نقل از عايشه ـ: هيچ گاه نديدم كه پيامبر خدا صلى‌الله‌عليه‌و‌آله نماز را به وقت ديگرى
1.. إنَّ آخِرَ ما قالَ النَّبِيُّ : «الصَّلاةَ ، الصَّلاةَ» . إنَّ النَّبِيَّ صلى‌الله‌عليه‌و‌آله كانَ واضِعا رَأسَهُ في حِجري ، فَلَم يَزَل يَقولُ : «الصَّلاةَ ،الصَّلاةَ» حَتّى قُبِضَ خصائص الأئمّة عليهم‌السلام : ص ۵۱ .
2.. كانَ رَسولُ اللّه‌ِ صلى‌الله‌عليه‌و‌آله إذ حَضَرَهُ المَوتُ فَلَم يَزَل يوصي بِالصَّلاةِ وما مَلَكت أيمانُكُم ، حَتَّى انكَسَرَ لِسانُهُ مشكاةالأنوار : ص ۳۱۳ ح ۹۸۲ .
3.. كانَ رَسولُ اللّه‌ِ صلى‌الله‌عليه‌و‌آله لا يُؤثِرُ عَلَى الصَّلاةِ عَشاءً ولا غَيرَهُ ، وكانَ إذا دَخَلَ وَقتُها كَأَنَّهُ لا يَعرِفُ أهلاً ولا حَميما تنبيهالخواطر : ج ۲ ص ۷۸ ، علل الشرائع : ص ۳۵۰ ح ۵ .
4.. در عوالى اللآلى ، در پايان حديث آمده است : «از همه چيز بريده بود و تنها به خدا مشغول بود» .
5.. كانَ رَسولُ اللّه‌ِ صلى‌الله‌عليه‌و‌آله يُحَدِّثُنا ونُحَدِّثُهُ ، فَإِذا حَضَرَتِ الصَّلاةُ فَكَأَنَّهُ لَم يَعرِفنا ولَم نَعرِفهُ عدّة الداعي : ص ۱۳۹ ،عوالي اللآلي : ج ۱ ص ۳۲۴ ح ۶۱ .
