فصل دوم: سيره پيامبر صلّی الله علیه و آله در نماز
۲ / ۱
نماز، چشم‌روشنى پيامبر صلّی الله علیه و آله
۱۱۶۴. امام صادق عليه‌السلام: پيامبر خدا صلى‌الله‌عليه‌و‌آله فرمود: «چشم‌روشنى من، در نماز قرار داده شده است».۱
۱۱۶۵. پيامبر خدا صلى‌الله‌عليه‌و‌آله ـ در سفارش به ابو ذر ـ: خداوند متعال، روشنىِ چشم مرا در نماز نهاده و آن را محبوب من ساخته است، همان گونه كه خوراك براى گرسنه و آب براى تشنه گوارا قرار داده شده است. همانا گرسنه پس از خوردنِ غذا، سير مى‌شود و تشنه پس از نوشيدن آب، سيراب مى‌گردد ؛ ولى من از نماز، سير نمى‌شوم.۲
۱۱۶۶. سنن أبى داوود ـ به نقل از عبد اللّه بن محمّد بن حنفيّه ـ: من و پدرم به عيادت دامادمان ـ كه از انصار بود ـ، رفتيم. در اين هنگام، وقت نماز فرا رسيد. او به يكى از افراد خانواده‌اش گفت: اى دختر ! برايم آبى بياوريد تا وضو بگيرم و نماز بخوانم كه راحت شوم.
ما به اين سخن او خُرده گرفتيم. او گفت: از پيامبر خدا صلى‌الله‌عليه‌و‌آله شنيدم كه مى‌فرمايد: «برخيز ـ اى بلال ـ و به واسطه نماز، ما را آسوده گردان».۳
1.. قالَ رَسولُ اللّه‌ِ صلى‌الله‌عليه‌و‌آله : جُعِلَ قُرَّةُ عَيني فِي الصَّلاةِ الكافي : ج ۵ ص ۳۲۱ ح ۷ ، الخصال : ص ۱۶۵ ح ۲۱۷ .
2.. يا أبا ذَرٍّ ، إنَّ اللّه‌َ تَعالى جَعَلَ قُرَّةَ عَيني فِي الصَّلاةِ ، وحَبَّبَها إلَيَّ كَما حُبِّبَ إلَى الجائِعِ الطَّعامُ وإلَى الظَّمآنِ الماءُ ،فَإِنَّ الجائِعَ إذا أكَلَ الطَّعامَ شَبِعَ وإذا شَرِبَ الماءَ رَوِيَ ، وأَنَا لا أشبَعُ مِنَ الصَّلاةِ الأمالي للطوسي : ص ۵۲۸ ، مكارم الأخلاق : ج ۲ ص ۳۶۶ ح ۲۶۶۱ .
3.. انطَلَقتُ أنَا وأبي إلى صِهرٍ لَنا مِنَ الأَنصارِ نَعودُهُ ، فَحَضَرَتِ الصَّلاةُ ، فَقالَ لِبَعضِ أهلِهِ : يا جارِيَةُ ائتوني بِوَضوءٍلَعَلّي اُصَلّي فَأَستَريحَ ، فَأَنكَرنا ذلِكَ عَلَيهِ ، فَقالَ: سَمِعتُ رَسولَ اللّه‌ِ صلى‌الله‌عليه‌و‌آلهيَقولُ : قُم يا بِلالُ فَأَرِحنا بِالصَّلاةِ سنن أبي داود : ج ۴ ص ۲۹۷ ح ۴۹۸۶ ، مسند ابن حنبل : ج ۹ ص ۵۳ ح ۲۳۲۱۴ .
