[دختر پيامبر صلى‌الله‌عليه‌و‌آله] پيش آمد، در حالى كه مى‌گفت: واى پسرعمو ! و پيامبر صلى‌الله‌عليه‌و‌آله فرمود: «زن بايد بر مانند جعفر بگريد».^۱

۱۱۴۰. الطبقات الكبرى ـ به نقل از خالد بن شمير ـ: هنگامى كه زيد بن حارثه شهيد شد، پيامبر صلى‌الله‌عليه‌و‌آله نزد خانواده‌اش آمد. دختر زيد به پيامبر خدا صلى‌الله‌عليه‌و‌آله پناه برد و گريست و پيامبر خدا صلى‌الله‌عليه‌و‌آله هم گريست تا آن جا كه صدايش به گريه بلند شد. سعد بن عباده به ايشان گفت: اى پيامبر خدا! اين چه حالى است ؟ فرمود: «اين، اشتياق دوست به دوست خود است».^۲

۷ / ۱۰

روش پيامبر صلّی الله علیه و آله در زيارت قبور

۱۱۴۱. امام باقر عليه‌السلام: پيامبر خدا صلى‌الله‌عليه‌و‌آله چون بر قبور دسته‌اى از مؤمنان مى‌گذشت، مى‌فرمود: «سلام بر شما، اى مؤمنان ساكن در اين خانه‌ها ! و ما نيز اگر خدا بخواهد، به شما مى‌پيونديم».^۳

۱۱۴۲. امام صادق عليه‌السلام: پيامبر خدا صلى‌الله‌عليه‌و‌آله هر پنجشنبه شب، با گروهى از يارانش به قبرستان بقيع مدينه مى‌رفت و سه بار مى‌فرمود: «سلام بر شما، اى اهل اين خانه‌ها!» و سه بار مى‌فرمود: «خدا رحمتتان كند!».^۴

۱۱۴۳. امام صادق عليه‌السلام: به ما چنين رسيده كه پيامبر خدا صلى‌الله‌عليه‌و‌آله هر گاه به زيارت قبر شهدا مى‌رفت،

۱۱۳۶.إمتاع الأسماع ـ به نقل از ابن مسعود ـ: پيامبر خدا صلى‌الله‌عليه‌و‌آله چون از به خاك‌سپارى فارغ مى‌شد، بر سر آن مى‌ايستاد و سپس مى‌گفت: «خدايا ! او بر تو فرود آمده است، و دنيا را پشت سرش نهاده است و تو چه خوب ميزبانى هستى ! خدايا! به هنگام سؤال [نكير و منكر از او]، زبانش را ثابت بدار و او را در قبرش به چيزى كه طاقتش را ندارد، مبتلا مكن».^۱

۱۱۳۷. سنن أبى داوود ـ به نقل از عثمان بن عفّان ـ: پيامبر صلى‌الله‌عليه‌و‌آله چون از دفن مرده فارغ مى‌شد، [بر سر قبر] مى‌ايستاد و مى‌فرمود: «براى برادرتان آمرزش بخواهيد و برايش ثابت ماندن [بر عقيده‌اش به هنگام سؤال] را درخواست كنيد، كه هم‌اكنون از او سؤال مى‌شود».^۲

۷ / ۹

گريستن در مرگ خويشان

۱۱۳۸. الأمالى، طوسى ـ به نقل از عايشه ـ: هنگامى كه ابراهيم [پسر پيامبر خدا صلى‌الله‌عليه‌و‌آله] در گذشت، پيامبر صلى‌الله‌عليه‌و‌آله چندان گريست كه اشك‌هايش بر محاسنش جارى گشت. گفته شد: اى پيامبر خدا ! شما از گريستن نهى مى‌كنى و خود مى‌گِريى ؟ ! فرمود: «اين، گريه نيست ؛ بلكه دلسوزى و رحم است، و هر كه رحم نكند، به او رحم نمى‌شود».^۳

۱۱۳۹. المصنّف، عبد الرزّاق ـ به نقل از اسماء بنت عميس ـ: هنگامى كه جعفر [بن ابى طالب]شهيد شد، پيامبر خدا صلى‌الله‌عليه‌و‌آله نزد من آمد و فرمود: «اى اسماء ! ناروا نگو و بر سينه‌ات مزن». و فاطمه