اى پيامبر خدا ! براى من به درگاه خداوند، دعا كن. [پيامبر صلى‌الله‌عليه‌و‌آله] فرمود: «بگو: "از خداوند بزرگ، پروردگار عرش بزرگ، درخواست مى‌كنم و از خداوند بزرگ، مى‌خواهم"». مرد، اين دعا را سه بار خواند و در پىِ آن، از بستر بيمارى برخاست، چنان كه از بند، رَسته باشد.۱
۱۰۲۹. امام على عليه‌السلام: پيامبر خدا صلى‌الله‌عليه‌و‌آله هر گاه بر بيمارى وارد مى‌شد، مى‌گفت: «اى پروردگار سختى ! سختى را ببَر و بهبود ده. تويى بهبودبخش. هيچ شفابخشى جز تو نيست».۲
۱۰۳۰. امام على عليه‌السلام: پيامبر صلى‌الله‌عليه‌و‌آله از اين كه عيادت كننده نزد بيمار چيزى بخورد، نهى فرمود، كه مبادا خداوند، پاداش عيادت او را از ميان ببرد.۳
۱۰۳۱. الأمالى، طوسى ـ به نقل از سلمان ـ: پيامبر خدا صلى‌الله‌عليه‌و‌آله بر من كه بيمار بودم، وارد شد و عيادتم كرد و فرمود: «خداوند، بيمارى‌ات را برطرف كند و پاداشت را بزرگ گرداند و به تو در دين و بدنت تا آخر عمرت عافيت دهد!».۴
۱۰۳۲. المناقب، ابن شهرآشوب: پيامبر صلى‌الله‌عليه‌و‌آله... بيماران را در دورترين جاى مدينه نيز عيادت مى‌كرد.۵
۱۰۳۳. سنن أبى داوود ـ به نقل از اُمّ علاء ـ: هنگامى كه بيمار بودم، پيامبر خدا صلى‌الله‌عليه‌و‌آله به عيادتم آمد و فرمود: «اى مادر علاء ! مژده‌ات باد ؛ چرا كه بيمارىِ مسلمان، چيزى است كه خدا به خاطر آن، گناهان او را از ميان مى‌برد، آن سان كه آتش، ناخالصى‌هاى طلا و نقره را مى‌برد».۶
1.. دَخَلَ رَسولُ اللّه‌ِ صلى‌الله‌عليه‌و‌آله عَلى رَجُلٍ مِنَ الأَنصارِ مَريضٍ يَعودُهُ ، فَقالَ : يا رَسولَ اللّه‌ِ ، ادعُ اللّه‌َ لي . فَقالَ صلى‌الله‌عليه‌و‌آله : قُل :«أسأَلُ اللّه‌َ العَظيمَ ، رَبَّ العَرشِ العَظيمِ ، وأَسأَلُ اللّه‌َ الكَبيرَ» ، فَقالَها ثَلاثَ مَرّاتٍ ، فَقامَ كَأَنَّما نَشِطَ مِن عِقالٍ مسند زيد : ص ۱۸۱ .
2.. كانَ رَسولُ اللّه‌ِ صلى‌الله‌عليه‌و‌آله إذا دَخَلَ عَلى مَريضٍ قالَ : أذهِبِ البَأسَ رَبَّ البَأسِ ، وَاشفِ أنتَ الشّافي ، لا شافِيَ إلاّ أنتَالأمالي للطوسي : ص ۶۳۸ ح ۱۳۱۵ ، مكارم الأخلاق : ج ۲ص ۲۴۵ ذيل ح ۲۵۹۳ .
3.. نَهى رَسولُ اللّه‌ِ صلى‌الله‌عليه‌و‌آله أن يَأكُلَ العائِدُ عِندَ العَليلِ ، فَيُحبِطَ اللّه‌ُ أجرَ عِيادَتِهِ دعائم الإسلام : ج ۱ ص ۲۱۸ ، بحارالأنوار : ج ۸۱ ص ۲۲۸ ح ۴۱ .
4.. دَخَلَ عَلَيَّ رَسولُ اللّه‌ِ صلى‌الله‌عليه‌و‌آله يَعودُني وأَنا مَريضٌ ، فَقالَ : كَشَفَ اللّه‌ُ ضُرَّكَ ، وعَظَّمَ أجرَكَ ، وعافاكَ في دينِكَ وجَسَدِكَإلى مُدَّةِ أجَلِكَ الأمالي للطوسي : ص ۶۳۲ ح ۱۳۰۱ ، مكارم الأخلاق : ج ۲ ص ۱۷۷ ح ۲۴۴۹ .
5.. كانَ النَّبِيُّ صلى‌الله‌عليه‌و‌آله . . . يَعودُ المَرضى في أقصَى المَدينَةِ المناقب لابن شهرآشوب : ج ۱ ص ۱۴۶ ، بحار الأنوار : ج ۱۶ص ۲۲۷ ح ۳۴ .
6.. عادَني رَسولُ اللّه‌ِ صلى‌الله‌عليه‌و‌آله وأَنا مَريضَةٌ ، فَقالَ : أبشِري يا اُمَّ العَلاءِ ؛ فَإِنَّ مَرَضَ المُسلِمِ يُذهِبُ اللّه‌ُ بِهِ خَطاياهُ ، كَما تُذهِبُ النّارُ خَبَثَ الذَّهَبِ وَالفِضَّةِ (سنن أبي داود : ج ۳ ص ۱۸۴ ح ۳۰۹۲ ، المنتخب من مسند عبد بن حميد ص ۴۵۱ ح ۱۵۶۴) .
