۲ / ۱۸

ديدار با بينوايان و عيادت بيماران و تشييع جنازه آنان

۱۰۲۴. المستدرك على الصحيحين ـ به نقل از سهل بن حنيف ـ: پيامبر خدا صلى‌الله‌عليه‌و‌آله نزد مسلمانان بينوا مى‌رفت و با آنها ديدار مى‌نمود و از بيمارانشان عيادت، و جنازه‌هايشان را تشييع مى‌كرد.^۱

۱۰۲۵. سنن النسائى ـ به نقل از ابو اُمامة بن سهل بن حنيف ـ: پيامبر خدا صلى‌الله‌عليه‌و‌آله بينوايان را عيادت مى‌كرد و از حال آنان مى‌پرسيد.^۲

۱۰۲۶. امام على عليه‌السلام: پيامبر صلى‌الله‌عليه‌و‌آله يهودى‌اى را به هنگام بيمارى‌اش عيادت كرد.^۳

۲ / ۱۹

شيوه پيامبر صلّی الله علیه و آله در عيادت از بيمار

۱۰۲۷. امام على عليه‌السلام: بيمار شدم و پيامبر صلى‌الله‌عليه‌و‌آله به عيادتم آمد و فرمود: «بگو: "خداوندا ! از تو مى‌خواهم كه عافيت را پيش اندازى و بر امتحان خويش، شكيبم بخشى و مرا به سوى رحمت خويش ببرى"». من، اين دعا را خواندم و پس از آن، از بستر بيمارى برخاستم، گويا كه از بند، رَسته باشم.^۴

۱۰۲۸. امام على عليه‌السلام: پيامبر صلى‌الله‌عليه‌و‌آله نزد مردى از انصار كه بيمار شده بود، رفت تا او را عيادت كند. او گفت:

برايتان مبارك گرداند !».^۱

۲ / ۱۷

شيوه تسليت گفتن پيامبر صلّی الله علیه و آله

۱۰۲۱. امام على عليه‌السلام: پيامبر صلى‌الله‌عليه‌و‌آله هر گاه تسليت مى‌گفت، مى‌فرمود: «خداوند، پاداشتان دهد و شما را مشمول رحمت خويش گردانَد !».^۲

۱۰۲۲. السنن الكبرى ـ به نقل از ابوخالد والبى ـ: پيامبر صلى‌الله‌عليه‌و‌آله مردى را تسليت داد و فرمود: «خداوند، تو را رحمت كند و به تو اجر دهد!».^۳

۱۰۲۳. مسكّن الفؤاد ـ به نقل از اَنَس ـ: مردى با پسربچّه‌اش نزد پيامبر خدا صلى‌الله‌عليه‌و‌آله مى‌آمد. آن بچّه در گذشت و آن مرد، ديگر نزد پيامبر خدا صلى‌الله‌عليه‌و‌آله نرفت. پيامبر صلى‌الله‌عليه‌و‌آله از او سراغ گرفت. گفتند: آن پسربچّه‌اى كه همراهش مى‌ديدى، مرده است [و در اندوه اوست]. پيامبر صلى‌الله‌عليه‌و‌آله فرمود: «چرا به من اطّلاع نداده‌ايد ؟ ! برخيزيد تا نزد برادرمان برويم و به او تسليت بگوييم». هنگامى كه پيامبر صلى‌الله‌عليه‌و‌آله بر او وارد شد، ديد آن مرد، غمگين و افسرده نشسته است. به او تسليت گفت. آن مرد گفت: اى پيامبر خدا ! اميد داشتم عصاى پيرى و سستى‌ام باشد.
پيامبر خدا صلى‌الله‌عليه‌و‌آله فرمود: «آيا اين خشنودت نمى‌كند كه روز قيامت رو به رويت باشد و به او گفته شود: وارد بهشت بشو، و او بگويد: "اى پروردگار من ! و پدر و مادرم!" و پيوسته شفاعت كند تا خداوند عز و جل شفاعت او را در حقّ شما بپذيرد و همه‌تان را وارد بهشت كند؟».^۴