به آنان مى‌كرد و مى‌فرمود: «آيا در ميان شما كسى بيمار شده است تا به عيادت او بروم ؟». اگر مى‌گفتند: نه، مى‌فرمود: «آيا جنازه‌اى هست تا براى تشييع آن، حاضر شوم ؟».۱
۲ / ۳
پيش‌دستى در سلام كردن
۹۸۷. امام حسن عليه‌السلام: از دايى‌ام هند بن ابى هاله ـ كه توصيفگر [پيامبر صلى‌الله‌عليه‌و‌آله] بود ـ، از ويژگى‌هاى پيامبر صلى‌الله‌عليه‌و‌آله پرسيدم [و گفتم]: دوست دارم كه صفتى را از ايشان برايم بگويى تا من هم آن را انجام دهم. او گفت: پيامبر خدا صلى‌الله‌عليه‌و‌آله پشت سر يارانش راه مى‌رفت و هر كه را مى‌ديد، در سلام كردن به او پيش‌دستى مى‌كرد.۲
۹۸۸. المعجم الكبير ـ به نقل از جندب ـ: پيامبر خدا صلى‌الله‌عليه‌و‌آله هنگامى كه يارانش را مى‌ديد، پيش از دست دادن، به آنها سلام مى‌كرد.۳
۹۸۹. امام صادق عليه‌السلام: پيامبر خدا صلى‌الله‌عليه‌و‌آله به زنان، سلام مى‌كرد و آنان پاسخ مى‌دادند، و امير مؤمنان عليه‌السلام به زنان سلام مى‌كرد ؛ ولى خوش نمى‌داشت به زن جوان، سلام كند و مى‌فرمود: «مى‌ترسم از صدايش خوشم بيايد و [گناهى]بيش از پاداشى كه جستجو مى‌كنم، بر من وارد گردد».۴
1.. كانَ رَسولُ اللّه صلى‌الله‌عليه‌و‌آله إذا صَلّى بِالنّاسِ الغَداةَ ، أقبَلَ عَلَيهِم بِوَجهِهِ فَقالَ : هَل فيكُم مَريضٌ أعودُهُ ؟ فَإِن قالوا : لا ،قالَ : فَهَل فيكُم جَنازَةٌ أتبَعُها ؟ تاريخ دمشق : ج ۳۹ ص ۱۱۴ ح ۷۹۰۳ ، كنز العمّال : ج ۷ ص ۵۰ ح ۱۷۹۰۰ .
2.. سَأَلتُ خالي هِندَ بنَ أبي هالَةَ ـ وكانَ وَصّافا ـ عَن حِليَةِ النَّبِيِّ صلى‌الله‌عليه‌و‌آله ، وأَنَا أشتَهي أن يَصِفَ لي مِنها شَيئا أتَعَلَّقُ بِهِ ،فَقالَ : كانَ رَسولُ اللّه‌ِ صلى‌الله‌عليه‌و‌آله . . . يَسوقُ أصحابَهُ ، ويَبدُرُ مَن لَقِيَ بِالسَّلامِ الشمائل المحمّدية : ص ۱۶ و ۱۷ ، المعجم الكبير : ج ۲۲ ص ۱۵۶ ح ۴۱۴ .
3.. كانَ رَسولُ اللّه‌ِ صلى‌الله‌عليه‌و‌آله إذا لَقِيَ أصحابَهُ لَم يُصافِحهُم حَتّى يُسَلِّمَ عَلَيهِم المعجم الكبير : ج ۲ ص ۱۷۶ ح ۱۷۲۱ ، فتحالباري : ج ۱۱ ص ۵۹ ذيل ح ۶۲۶۶ .
4.. كانَ رَسولُ اللّه‌ِ صلى‌الله‌عليه‌و‌آله يُسَلِّمُ عَلَى النِّساءِ ويَردُدنَ عَلَيهِ السَّلامَ . وكانَ أميرُ المُؤمِنينَ عليه‌السلاميُسَلِّمُ عَلَى النِّساءِ ، وكانَيَكرَهُ أن يُسَلِّمَ عَلَى الشّابَّةِ مِنهُنَّ ويَقولُ : أتَخَوَّفُ أن يُعجِبَني صَوتُها فَيَدخُلَ عَلَيَّ أكثَرُ مِمّا أطلُبُ مِنَ الأَجرِ الكافي : ج ۲ ص ۶۴۸ ح ۱ ، كتاب من لايحضره الفقيه : ج ۳ ص ۴۶۹ ح ۴۶۳۴ .
