۶ / ۷

بزرگداشت خواهر رضاعى

۹۴۷. امام صادق عليه‌السلام: خواهر رضاعىِ پيامبر خدا صلى‌الله‌عليه‌و‌آله نزد ايشان آمد و چون پيامبر صلى‌الله‌عليه‌و‌آله به او نگريست، خوش‌حال شد و ملحفه خود را براى او پهن نمود و او را بر روى آن نشانيد و با او به سخن گفتنِ رو در رو پرداخت و به رويش خنديد، تا اين كه برخاست و رفت. سپس برادر ايشان آمد ؛ امّا پيامبر خدا صلى‌الله‌عليه‌و‌آله رفتارى را كه با خواهرش كرده بود، با او نكرد. به ايشان گفته شد: اى پيامبر خدا ! چرا رفتارى را كه با خواهرش كردى، با او كه يك مرد است، نكردى ؟ فرمود: «چون خواهرش بيشتر از او، به پدر و مادرش نيكى مى‌كرد».^۱

۶ / ۸

بزرگداشت دايى

۹۴۸. مكارم الأخلاق، ابن ابى الدنيا ـ به نقل از عايشه ـ: اسود بن وهب، اجازه ورود بر پيامبر خدا صلى‌الله‌عليه‌و‌آله گرفت و پيامبر خدا صلى‌الله‌عليه‌و‌آله رداى خود را برايش گسترد و فرمود: «اى دايى ! بنشين، كه دايى، [مانند] پدر است» و من نشنيدم كه پيامبر خدا صلى‌الله‌عليه‌و‌آله او را با نامش صدا بزند و تنها مى‌فرمود: «اى دايى!».^۲

۶ / ۶

صله دادن به مادر رضاعى

۹۴۴. الطبقات الكبرى ـ به نقل از پيرمردى از قبيله بنى سعد ـ: حليمه دختر عبد اللّه‌، در مكّه بر پيامبر صلى‌الله‌عليه‌و‌آله ـ [پس از آن]كه با خديجه ازدواج كرده بود ـ، وارد شد. حليمه از خشك‌سالى و هلاك شدن چارپايان، شِكوه كرد و پيامبر خدا صلى‌الله‌عليه‌و‌آله با خديجه در باره او گفتگو كرد و چهل گوسفند و شترى رام كه بر پشتش اثر كجاوه‌كشى داشت، به او عطا نمود و حليمه به سوى خانواده‌اش باز گشت.^۱

۹۴۵. الاستيعاب ـ به نقل از عطاء بن يسار ـ: حليمه دختر عبد اللّه‌ و مادر شيرى پيامبر صلى‌الله‌عليه‌و‌آله، در جنگ حنين، نزد پيامبر صلى‌الله‌عليه‌و‌آله آمد. پيامبر صلى‌الله‌عليه‌و‌آله جلوى پايش برخاست و رداى خود را برايش گسترد و او بر آن نشست.^۲

۹۴۶. الطبقات الكبرى ـ به نقل از محمّد بن منكدر ـ: زنى كه پيامبر صلى‌الله‌عليه‌و‌آله را شير داده بود، از ايشان اجازه ورود خواست، و چون داخل شد، پيامبر صلى‌الله‌عليه‌و‌آله فرمود: «مادرم، مادرم !» و رداى خود را آورد و برايش گسترد و او بر آن نشست.^۳