مى‌شود، به آنچه نزد اوست، رغبت و از عذابش ترسيده مى‌شود، و فرمانش در آسمان و زمينش نافذ است. آفريده‌ها را با قدرتش آفريد و با احكامش از هم جدا نمود و با دينش عزيزشان كرد و با پيامبرش محمّد، گرامى‌شان داشت.
خداوند متعال، پيوند سببى را پيوند نسبىِ الحاقى و امرى واجب شده قرار داد و با آنها رَحِم‌ها را با هم در آميخت و بر مردمان، لازم ساخت. خداوند متعال مى‌فرمايد: «و او كسى است كه از آب [منى]، آدمى را آفريد و او را نسب و سبب قرار داد»^۱.
سپس خداوند متعال به من فرمان داد كه فاطمه را به همسرىِ على در آورم و من او را با چهارصد مثقال نقره، به همسرى او در آوردم، اگر تو ـ اى على ـ راضى باشى». على عليه‌السلام گفت: راضى هستم.^۲

۸۴۰. امام زين العابدين عليه‌السلام: پيامبر صلى‌الله‌عليه‌و‌آله هنگامى كه فاطمه عليهاالسلام را به عقد ازدواج على عليه‌السلام در آورد، خطبه آن را چنين خواند: «ستايش، ويژه خدايى است كه به خاطر نعمت‌هايش ستوده مى‌شود، به خاطر قدرتش، پرستيده مى‌شود، به خاطر چيرگى‌اش، فرمان برده مى‌شود، به آنچه نزد اوست، رغبت و از عذابش ترسيده مى‌شود، و فرمانش در آسمان و زمينش نافذ است. خداوند عز و جل به من دستور داد كه فاطمه را به همسرىِ على در آورم. من نيز او را با [مهريّه] چهارصد مثقال نقره، به همسرىِ او در آوردم، اگر على به آن راضى باشد».
سپس طبقى خرماى نارس خواست و فرمود: «تاراج كنيد !». در همان حال كه به طرف سينى حمله مى‌برديم، على عليه‌السلام وارد شد. پيامبر صلى‌الله‌عليه‌و‌آله به روى او لبخند زد و سپس فرمود: «اى

۸۳۶.امام جواد عليه‌السلام ـ در خواستگارى از اُمّ فضل، دختر مأمون ـ: سپس محمّد بن على بن موسى از اُمّ فضل، دختر عبد اللّه‌ مأمون، خواستگارى مى‌كند و مهر او را همان مهريّه مادربزرگش فاطمه دختر محمّد صلى‌الله‌عليه‌و‌آله يعنى پانصد درهم نقره سره قرار مى‌دهد.^۱

۸۳۷. امام على عليه‌السلام: پيامبر خدا صلى‌الله‌عليه‌و‌آله دخترش فاطمه را با مهريّه دوازده و نيم اوقيه نقره، به ازدواج من در آورد.^۲

۸۳۸. كتاب من لا يحضره الفقيه ـ به نقل از جابر ـ: هنگامى كه پيامبر خدا صلى‌الله‌عليه‌و‌آله فاطمه عليهاالسلام را به همسرى على عليه‌السلام در آورد، گروهى از قريش نزد پيامبر صلى‌الله‌عليه‌و‌آله آمدند و گفتند: على را با مهرى ناچيز، همسر دادى !
پيامبر صلى‌الله‌عليه‌و‌آله به آنها فرمود: «من، على را همسر ندادم ؛ بلكه در شب معراج كه مرا تا سدرة المنتهى سِير دادند، خداوند، او را همسر داد. خداوند عز و جل به سدره وحى فرمود كه: "بيفشان" و آن، دُر و گوهر بر حور العين‌ها افشاند و آنها آن را به يكديگر هديه مى‌دهند و مى‌گويند: اين، از درافشانى عروسى فاطمه دختر محمّد است».^۳

۲ / ۳

خطبه ازدواج

۸۳۹. المناقب، ابن شهرآشوب: پيامبر صلى‌الله‌عليه‌و‌آله در ازدواج فاطمه عليهاالسلام بر منبر خطبه خواند... و ما آن را از قول امام رضا عليه‌السلام روايت مى‌كنيم: «ستايش، ويژه خدايى است كه به خاطر نعمت‌هايش ستوده مى‌شود، به خاطر قدرتش، پرستيده مى‌شود، به خاطر چيرگى‌اش، فرمان برده