پيامبر صلى‌الله‌عليه‌و‌آله پرسيدند. فرمود: «دلم براى دلسوزى‌هاى او به رحم آمد و گريستم».۱
۱۴ / ۵
گريه پيامبر صلّی الله علیه و آله در وفات فاطمه بنت اسد
۷۰۹. امام صادق عليه‌السلام: روزى، پيامبر خدا صلى‌الله‌عليه‌و‌آله نشسته بود كه امير مؤمنان عليه‌السلام گريه‌كنان نزد او آمد. پيامبر خدا صلى‌الله‌عليه‌و‌آله به او فرمود: «چرا گريه مى‌كنى ؟». گفت: مادرم فاطمه از دنيا رفت. پيامبر خدا صلى‌الله‌عليه‌و‌آله فرمود: «به خدا سوگند، و مادر من هم». آن گاه به سرعت، خود را به خانه رساند و چشمش كه به او افتاد، گريست. سپس به زنان دستور داد كه او را غسل دهند.۲
۱۴ / ۶
گريه پيامبر صلّی الله علیه و آله در مرگ فرزندش
۷۱۰. امام على عليه‌السلام: هنگامى كه ابراهيم فرزند پيامبر خدا صلى‌الله‌عليه‌و‌آله در گذشت، پيامبر خدا صلى‌الله‌عليه‌و‌آله به من فرمان داد و او را غسل دادم و پيامبر صلى‌الله‌عليه‌و‌آله كفنش كرد و حنوط بر او ماليد و به من گفت: «آن را [بر دوشت] ببر، اى على!» و من او را تا بقيع بردم و پيامبر صلى‌الله‌عليه‌و‌آله بر او نماز خواند و سپس او را به نزديك قبر آورد و آن گاه به من فرمود: «اى على! پايين برو» و من پايين [به درون قبر] رفتم و پيامبر خدا صلى‌الله‌عليه‌و‌آله او را برايم فرو فرستاد و هنگامى كه او را فرونهاده ديد، گريست و مسلمانان نيز از گريه پيامبر صلى‌الله‌عليه‌و‌آله به گريه افتادند، تا آن جا كه صداى مردان از صداى گريه زنان بلندتر شد و پيامبر خدا صلى‌الله‌عليه‌و‌آله آنان را به شدّت [از شيون كردن] نهى نمود و فرمود: «چشم، اشك مى‌ريزد و دل مى‌سوزد؛ ولى چيزى نمى‌گوييم كه خدا را خوش نيايد و ما مصيبت‌زده تو هستيم و ما بر
1.. لَمّا مَرَّ رَسولُ اللّه‌ِ صلى‌الله‌عليه‌و‌آلهفي عُمرَةِ الحُدَيبِيَةِ بِالأَبواءِ ، قالَ : إنَّ اللّه‌َ قَد أذِنَ لِمُحَمَّدٍ في زِيارَةِ قَبرِ اُمِّهِ . فَأَتاهُ رَسولُاللّه‌ِ صلى‌الله‌عليه‌و‌آلهفَأَصلَحَهُ ، وبَكى عِندَهُ وبَكَى المُسلِمونَ لِبُكاءِ رَسولِ اللّه‌ِ صلى‌الله‌عليه‌و‌آله ، فَقيلَ لَهُ ، فَقالَ : أدرَكَتني رَحمَتُها فَبَكَيتُ الطبقات الكبرى : ج ۱ ص ۱۱۶ ؛ بحار الأنوار : ج ۱۵ ص ۱۶۲ ح ۹۳ .
2.. بَينَما هُوَ [رَسولُ اللّه‌ِ صلى‌الله‌عليه‌و‌آله] ذاتَ يَومٍ قاعِدٌ إذ أتاهُ أميرُ المُؤمِنينَ عليه‌السلاموهُوَ يَبكي ، فَقالَ لَهُ رَسولُ اللّه‌ِ صلى‌الله‌عليه‌و‌آله : ما يُبكيكَ ؟فَقالَ : ماتَت اُمّي فاطِمَةُ ، فَقالَ رَسولُ اللّه‌ِ : واُمّي وَاللّه‌ِ . وقامَ مُسرِعا حَتّى دَخَلَ فَنَظَرَ إلَيها وبَكى ، ثُمَّ أمَرَ النِّساءَ أن يَغسِلنَها الكافي : ج ۱ ص ۴۵۳ ح ۲ ، خصائص الأئمّة عليهم‌السلام : ص ۶۵ .
