فصل چهاردهم: سيره پيامبر صلّی الله علیه و آله در گريستن
۱۴ / ۱
گريه پيامبر صلّی الله علیه و آله هنگام خواندن قرآن
۷۰۱. امام صادق عليه‌السلام: پيامبر خدا صلى‌الله‌عليه‌و‌آله هر گاه اين آيه: «و در هيچ كارى نيستى و از سوى او (خدا) هيچ [آيه‌اى را] از قرآن نمى‌خوانى و هيچ كارى نمى‌كنيد، مگر اين كه ما بر شما گواهيم، آن گاه كه بِدان مبادرت مى‌ورزيد، و هم‌وزن ذرّه‌اى، نه در زمين و نه در آسمان، از پروردگار تو پنهان نيست و نه كوچك‌تر و نه بزرگ‌تر از آن، چيزى نيست، مگر اين كه در كتابى روشن [درج شده] است»۱ را مى‌خواند، زار زار مى‌گريست.۲
۷۰۲. الزهد، ابن مبارك ـ به نقل از خالد بن يسار ـ: هنگامى كه ابن اُمّ عبد، آن (سوره نساء) را براى پيامبر صلى‌الله‌عليه‌و‌آله خواند، ايشان گريست و گريه‌اش چنان بالا گرفت كه برخاست و عبايش را بر سرش كشيد و به خانه رفت.۳
۱۴ / ۲
گريه پيامبر صلّی الله علیه و آله در نماز
۷۰۳. امام على عليه‌السلام: [پيامبر خدا صلى‌الله‌عليه‌و‌آله] بى آن كه گناهى كرده باشد، از ترس خداوند عز و جل چندان
1.. يونس: آيه ۶۱ .
2.. كانَ رَسولُ اللّه‌ِ صلى‌الله‌عليه‌و‌آله إذا قَرَأَ هذِهِ الآيَةَ : «وَ مَا تَكُونُ فِى شَأْنٍ وَ مَا تَتْلُواْ مِنْهُ مِن قُرْءَانٍ وَ لاَ تَعْمَلُونَ مِنْ عَمَلٍ إِلاَّ كُنَّا عَلَيْكُمْشُهُودًا إِذْ تُفِيضُونَ فِيهِ وَ مَا يَعْزُبُ عَن رَّبِّكَ مِن مِّثْقَالِ ذَرَّةٍ فِى الْأَرْضِ وَ لاَ فِى السَّمَاءِ وَ لاَ أَصْغَرَ مِن ذَ لِكَ وَ لاَ أَكْبَرَ إِلاَّ فِى كِتَـبٍ مُّبِينٍ» بَكى بُكاءً شَديدا مجمع البيان : ج ۵ ص ۱۸۰ .
3.. لَمّا قَرَأَها [سورَةَ النِّساءِ] ابنُ اُمِّ عَبدٍ عَلَى النَّبِيِّ صلى‌الله‌عليه‌و‌آله ، بَكى فَاشتَدَّ بُكاؤُهُ ، ثُمَّ قامَ مُغَطِّيا رَأسَهُ حَتّى دَخَلَ بَيتَهُ الزهدلابن المبارك : ص ۳۷ ح ۱۱۱ .
