۶۹۵.امام صادق عليه‌السلام: پيامبر صلى‌الله‌عليه‌و‌آله هر گاه... پيشامدى مى‌كرد كه از آن غمگين مى‌شد، مى‌فرمود: «ستايش، خداى را در هر حالى».۱
۶۹۶. سنن ابن ماجة ـ به نقل از ابن عبّاس ـ: پيامبر صلى‌الله‌عليه‌و‌آله هنگام اندوه نفسگير مى‌گفت: «معبودى جز خداى بردبار و گرامى نيست. منزّه است خداوند عرش بزرگ. منزّه است خداوند آسمان‌هاى هفتگانه و خداوند عرش باشُكوه».۲
۱۳ / ۴
حالت پيامبر صلّی الله علیه و آله هنگام اندوه
۶۹۷. إرشاد القلوب: پيامبر صلى‌الله‌عليه‌و‌آله... اندوهگين بود، بى آن كه ترش‌رو باشد.۳
۶۹۸. مسكّن الفؤاد: گفته شده است كه پيامبر خدا صلى‌الله‌عليه‌و‌آله چشمانش اشك مى‌ريخت و اشك‌هايش را پاك مى‌كرد ؛ ولى صدايش شنيده نمى‌شد.۴
۶۹۹. سنن النسائى ـ به نقل از ابو هريره ـ: يكى از افراد خاندان پيامبر خدا صلى‌الله‌عليه‌و‌آله در گذشت. زن‌ها جمع شده بودند و بر او مى‌گريستند، كه عمر برخاست و آنان را از گريستن نهى كرد و شروع به راندن آنها نمود. پيامبر خدا صلى‌الله‌عليه‌و‌آله فرمود: «اى عمر ! رهايشان كن، كه چشم، اشكبار است و دل، مصيبت‌ديده است و داغش، تازه است».۵
۷۰۰. امام صادق عليه‌السلام: چون ابراهيم فرزند پيامبر خدا صلى‌الله‌عليه‌و‌آله در گذشت، چشمان پيامبر خدا صلى‌الله‌عليه‌و‌آله اشكبار
1.. كانَ رَسولُ اللّه‌ِ صلى‌الله‌عليه‌و‌آله إذا وَرَدَ عَلَيهِ أمرٌ . . . يَغتَمُّ بِهِ قالَ : الحَمدُ للّه‌ِِ عَلى كُلِّ حالٍ الكافي : ج ۲ ص ۹۷ ح ۱۹ ، مشكاةالأنوار : ص ۷۱ ح ۱۲۰ .
2.. إنَّ النَّبِيَّ صلى‌الله‌عليه‌و‌آله كانَ يَقولُ عِندَ الكَربِ : لا إلهَ إلاَّ اللّه‌ُ الحَليمُ الكَريمُ ، سُبحانَ اللّه‌ِ رَبِّ العَرشِ العَظيمِ ، سُبحانَ اللّه‌ِ رَبِّالسَّمواتِ السَّبعِ ورَبِّ العَرشِ الكَريمِ (سنن ابن ماجة : ج ۲ ص ۱۲۷۸ ح ۳۸۸۳) .
3.. كانَ النَّبِيُّ صلى‌الله‌عليه‌و‌آله . . . مَحزونا مِن غَيرِ عُبوسٍ إرشاد القلوب : ج ۱ ص ۱۱۵ ، بحار الأنوار : ج ۷۳ ص ۲۰۸ .
4.. قيلَ : كانَ رَسولُ اللّه‌ِ صلى‌الله‌عليه‌و‌آله تَذرِفُ عَيناهُ ، ويَمسَحُ وَجهَهُ ، ولا يُسمَعُ صَوتُهُ مسكّن الفؤاد : ص ۹۷ .
5.. ماتَ مَيِّتٌ مِن آلِ رَسولِ اللّه‌ِ صلى‌الله‌عليه‌و‌آله ، فَاجتَمَعَ النِّساءُ يَبكينَ عَلَيهِ ، فَقامَ عُمَرُ يَنهاهُنَّ ويَطرُدُهُنَّ ، فَقالَ رَسولُ اللّه‌ِ صلى‌الله‌عليه‌و‌آله :دَعهُنَّ يا عُمَرُ ، فَإِنَّ العَينَ دامِعَةٌ ، وَالقَلبَ مُصابٌ ، وَالعَهدَ قَريبٌ سنن النسائي : ج ۴ ص ۱۹ ، سنن ابن ماجة : ج ۱ ص ۵۰۵ ح ۱۵۸۷ .
