۱۲ / ۶

چگونگى لبخند پيامبر صلّی الله علیه و آله

۶۷۱. المناقب، ابن شهرآشوب ـ به نقل از امير مؤمنان عليه‌السلام، ابن عبّاس، ابو هريره، جابر بن سمره و هند بن ابى هاله ـ: لبخند پيامبر صلى‌الله‌عليه‌و‌آله آذرخشى درخشان را مى‌مانست كه پرده از دانه‌هاى زيباى باران (دندان‌هاى سپيد پيامبر صلى‌الله‌عليه‌و‌آله) بر مى‌دارد، و چون لب مى‌گشود، مرواريدهايى درخشان را بر مى‌نمود.^۱

۶۷۲. المصنّف، عبد الرزّاق ـ به نقل از زهرى ـ: از ابو هريره، اوصاف پيامبر صلى‌الله‌عليه‌و‌آله را پرسيدند. گفت: چون مى‌خنديد، گويى به ديوار، برق مى‌افتد. پيش و پس از او، مانندش را نديده‌ام.^۲

۱۲ / ۷

حالت پيامبر صلّی الله علیه و آله هنگامى كه به خنده مى‌افتاد

۶۷۳. سبل الهدى و الرشاد ـ به نقل از ابن مسعود ـ: پيامبر خدا صلى‌الله‌عليه‌و‌آله چون به خنده مى‌افتاد، دستش را روى دهانش مى‌نهاد.^۳

۶۷۴. المعجم الكبير ـ به نقل از جابر بن سمره ـ: پيامبر صلى‌الله‌عليه‌و‌آله خنده‌اش را مهار مى‌كرد.^۴

۱۲ / ۸

پيامبر صلّی الله علیه و آله بى‌جا نمى‌خنديد

۶۷۵. العدد القويّة ـ به نقل از ابو طالب، در حديثى كه پيامبر خدا صلى‌الله‌عليه‌و‌آله را در آن توصيف مى‌كند ـ: و

۶۶۶.كشف الغمّة ـ به نقل از ابن عبّاس ـ: نام پيامبر صلى‌الله‌عليه‌و‌آله در تورات، احمد خندان است.^۱

۱۲ / ۵

چگونگى خنده پيامبر صلّی الله علیه و آله

۶۶۷. امام على عليه‌السلام: خنده پيامبر صلى‌الله‌عليه‌و‌آله لبخند بود. ايشان روزى بر گروهى از انصار گذشت كه با هم گفتگو مى‌كردند و با صداى بلند و دهانى دريده، مى‌خنديدند. پيامبر خدا صلى‌الله‌عليه‌و‌آله فرمود: «اى جماعت ! هر يك از شما كه آرزو، فريبش داده و در كار خير، كوتاهى كرده است، بايد سرى به گورستان بزند و از بر انگيخته شدنِ مُردگان، عبرت بگيرد. به ياد مرگ باشيد، كه ياد مرگ، لذّت‌ها را در هم مى‌شكند».^۲

۶۶۸. امام حسن عليه‌السلام: از دايى خود، هند بن ابى هاله تميمى ـ كه توصيفگر پيامبر صلى‌الله‌عليه‌و‌آله بود ـ، پرسيدم: من مشتاقم كه چيزهايى از او بگويى تا شايد به آنها بياويزم [و همانند او عمل كنم]. گفت: پيامبر صلى‌الله‌عليه‌و‌آله... بيشتر خنده‌اش، لبخند بود و هر گاه لبخند مى‌زد، دندان‌هايش چونان دانه‌هاى تگرگ مى‌درخشيد.^۳

۶۶۹. مسند ابن حنبل ـ به نقل از جابر بن سمره ـ: پيامبر خدا صلى‌الله‌عليه‌و‌آله جز با لبخند زدن نمى‌خنديد.^۴

۶۷۰. المناقب، ابن شهرآشوب: پيامبر صلى‌الله‌عليه‌و‌آله گاه بدون قهقهه مى‌خنديد.^۵