دستانش تكيه مى‌كند.^۱

۸ / ۵

ذكر خدا گفتن، هنگام نشستن و برخاستن

۶۰۶. امام على عليه‌السلام ـ در يادكرد از نشستن پيامبر خدا صلى‌الله‌عليه‌و‌آله ـ: پيامبر خدا صلى‌الله‌عليه‌و‌آله نمى‌نشست و بر نمى‌خاست، مگر آن كه ذكر بر لب داشت.^۲

۶۰۷. امام على عليه‌السلام: پيامبر خدا صلى‌الله‌عليه‌و‌آله نمى‌نشست و بر نمى‌خاست، مگر با ياد كردن خداوند والانام.^۳

۸ / ۶

دعاى پيامبر صلّی الله علیه و آله هنگام برخاستن

۶۰۸. المستدرك على الصحيحين ـ به نقل از عايشه ـ: پيامبر خدا صلى‌الله‌عليه‌و‌آله از هيچ مجلسى بر نمى‌خاست، مگر آن كه مى‌گفت: «خدايا! تو را ـ اى پروردگارم ـ مى‌ستايم و منزّه مى‌دارم. معبودى جز تو نيست. از تو آمرزش مى‌طلبم و به سوى تو باز مى‌گردم».
به ايشان گفتم: اى پيامبر خدا ! اين كلمات را هنگام برخاستن، فراوان مى‌گويى ! فرمود: «هيچ كس اين كلمات را هنگام برخاستن نمى‌گويد، جز آن كه آنچه از او در آن مجلس سر زده است، برايش آمرزيده مى‌شود».^۴

۶۰۰.سنن أبى داوود ـ به نقل از ابو سعيد خدرى ـ: پيامبر خدا صلى‌الله‌عليه‌و‌آله چون مى‌نشست، دستش را به گرد پاهايش حلقه مى‌كرد.^۱

۶۰۱. سنن أبى داوود ـ به نقل از جابر بن سمره ـ: بر پيامبر صلى‌الله‌عليه‌و‌آله وارد شدم. او را ديدم كه با سمت چپش به پشتى‌اى تكيه داده است.^۲

۶۰۲. الأدب المفرد ـ به نقل از ذيال بن عبيد بن حنظلة بن حذيم ـ: نزد پيامبر صلى‌الله‌عليه‌و‌آله آمدم و او را ديدم كه چهارزانو نشسته بود.^۳

۸ / ۳

ادب نشستن پيامبر صلّی الله علیه و آله

۶۰۳. امام صادق عليه‌السلام: پيامبر خدا صلى‌الله‌عليه‌و‌آله هرگز پاهايش را ميان اصحابش دراز نكرد.^۴

۶۰۴. سنن الترمذى ـ به نقل از اَنَس ـ: ديده نشد كه پيامبر خدا صلى‌الله‌عليه‌و‌آله زانوهايش را پيش روى همنشينش جلو بياورد.^۵

۸ / ۴

چگونگى برخاستن پيامبر صلّی الله علیه و آله

۶۰۵. المعجم الكبير ـ به نقل از وائل بن حجر ـ: ديدم كه پيامبر صلى‌الله‌عليه‌و‌آله به هنگام برخاستن، بر يكى از