فصل هفتم: سيره پيامبر صلّی الله علیه و آله در قضاى حاجت
۷ / ۱
پنهان شدن از ديده‌ها
۵۷۶. دعائم الإسلام: پيامبر خدا صلى‌الله‌عليه‌و‌آله چون اراده قضاى حاجت در سفر داشت، تا آن جا كه مى‌خواست، دور مى‌شد و پنهان مى‌گرديد.۱
۵۷۷. سنن ابن ماجة ـ به نقل از جابر ـ: همراه پيامبر خدا صلى‌الله‌عليه‌و‌آله به سفرى رفتيم، و پيامبر خدا صلى‌الله‌عليه‌و‌آله [براى قضاى حاجت] به فضاى فراخ و بى‌درخت نمى‌رفت تا آن كه در جايى پنهان گردد و ديده نشود.۲
۷ / ۲
پوشاندن سر و صورت و پوشيدن كفش
۵۷۸. پيامبر خدا صلى‌الله‌عليه‌و‌آله ـ در سفارش به ابو ذر ـ: اى ابو ذر ! از خدا شرم كن. سوگند به آن كه جانم به دست اوست، هنگامى كه براى قضاى حاجت مى‌روم، سر و صورت خود را از شرم دو فرشته‌اى كه همراه من اند، با لباسم مى‌پوشانم.۳
1.. إنَّ رَسولَ اللّه‌ِ صلى‌الله‌عليه‌و‌آله كانَ . . . إذا أرادَ قَضاءَ حاجَةٍ فِي السَّفَرِ أبعَدَ ما شاءَ وَاستَتَرَ دعائم الإسلام : ج ۱ ص ۱۰۴ ، بحارالأنوار : ج ۸۰ ص ۱۹۲ ح ۵۱ .
2.. خَرَجنا مَعَ رَسولِ اللّه‌ِ صلى‌الله‌عليه‌و‌آله في سَفَرٍ ، وكانَ رَسولُ اللّه‌ِ صلى‌الله‌عليه‌و‌آله لا يَأتِي البَرازَ حَتّى يَتَغَيَّبَ ، فَلا يُرى سنن ابن ماجة : ج ۱ص ۱۲۱ ح ۳۳۵ ، سنن الدارمي : ج ۱ ص ۱۵ ح ۱۷ .
3.. يا أبا ذَرٍّ . . . اِستَحِ مِنَ اللّه‌ِ ، فَإِنّي ـ وَالَّذي نَفسي بِيَدِهِ ـ لَأَظَلُّ حينَ أذهَبُ إلَى الغائِطِ مُتَقَنِّعا بِثَوبي ، أستَحي مِنَالمَلَكَينِ اللَّذَينِ مَعي الأمالي للطوسي : ص ۵۳۴ ح ۱۱۶۲ ، مكارم الأخلاق : ج ۲ ص ۳۷۲ ح ۲۶۶۱ .
