ابو ايّوب فرود آمد، فرمود: «اى ابو ايّوب ! آيا تخت نداريد ؟». او گفت: نه به خدا. خبر به اسعد بن زراره رسيد. او تختى براى پيامبر خدا صلى‌الله‌عليه‌و‌آله فرستاد كه پايه و ستون‌هايش از درخت ساج و بندها و نوارهاى نگه دارنده آن از پوست درخت خزم بود، و پيامبر صلى‌الله‌عليه‌و‌آله بر آن مى‌خوابيد تا آن كه به خانه من آمد و آن در آن جا بود و آن را به من بخشيد و بر آن مى‌خوابيد تا آن كه وفات كرد. پس بر همان تخت نهاده شد و بر او نماز خواندند و مردم آن را از ما مى‌طلبيدند تا مرده‌هايشان را بر آن حمل كنند و ابو بكر و عمر هم بر آن حمل شدند و مردم از آن بركت مى‌جستند.۱
ب ـ بالش
۳۶۹. مكارم الأخلاق ـ به نقل از سلمان فارسى ـ: پيامبر خدا صلى‌الله‌عليه‌و‌آله بر بالشى تكيه زده بود كه من وارد شدم. پيامبر صلى‌الله‌عليه‌و‌آله پشتى را به من داد و فرمود: «اى سلمان ! هيچ مسلمانى نيست كه برادر مسلمانش بر او وارد شود و به احترام او برايش پشتى بگذارد، مگر اين كه خداوند، او را مى‌آمرزد».۲
۳۷۰. مكارم الأخلاق: فراوان مى‌شد كه پيامبر صلى‌الله‌عليه‌و‌آله به بالشى از پوستِ پُر شده با الياف درخت خرما تكيه دهد و گاه بر آن مى‌نشست.۳
1.. كانَت قُرَيشٌ بِمَكَّةَ ولَيسَ شَيءٌ أحَبَّ إلَيها مِنَ السُّرُرِ تَنامُ عَلَيها ، فَلَمّا قَدِمَ رَسولُ اللّه‌ِ صلى‌الله‌عليه‌و‌آله المَدينَةَ ونَزَلَ مَنزِلَ أبيأيّوبَ ، قالَ صلى‌الله‌عليه‌و‌آله : يا أبا أيّوبَ ، أما لَكُم سَريرٌ ؟ فَقالَ : لا وَاللّه‌ِ . فَبَلَغَ أسعَدَ بنَ زُرارَةَ ، فَبَعَثَ إلى رَسولِ اللّه‌ِ صلى‌الله‌عليه‌و‌آلهبِسَريرٍ لَهُ عَمودٌ وقَوائِمُهُ مِن ساجٍ ورَملُهُ من خَزَمٍ ـ يَعنِي المَسَدَ ـ ، فَكانَ يَنامُ عَلَيهِ حَتّى تَحَوَّلَ إلى مَنزِلي ، فَكانَ فيهِ فَوَهَبَهُ لي ، فَكانَ يَنامُ عَلَيهِ حَتّى تُوُفِّيَ ، فَوُضِعَ عَلَيهِ وصُلِّيَ عَلَيهِ ، فَطَلَبَهُ النّاسُ مِنّا يَحمِلونَ عَلَيهِ مَوتاهُم ، فَحُمِلَ عَلَيهِ أبو بَكرٍ وعُمَرُ ، وَالنّاسُ يَطلُبونَ بَرَكَتَهُ تركة النّبيّ صلى‌الله‌عليه‌و‌آله لحمّاد بن إسحاق : ص ۱۰۴ ، سبل الهدى والرشاد : ج ۷ ص ۳۵۴ .
2.. دَخَلتُ عَلى رَسولِ اللّه‌ِ وهُوَ مُتَّكِئٌ عَلى وِسادَةٍ ، فَأَلقاها إِلَيَّ ثُمَّ قالَ : يا سَلمانُ ، ما مِن مُسلِمٍ دَخَلَ عَلى أخيهِالمُسلِمِ فَيُلقي لَهُ الوِسادَةَ إكراما لَهُ إلاّ غَفَرَ اللّه‌ُ لَهُ مكارم الأخلاق : ج ۱ ص ۵۷ ح ۴۱ ، بحار الأنوار : ج ۱۶ ص ۲۳۵ ح ۳۵ .
3.. كانَ صلى‌الله‌عليه‌و‌آله كَثيرا مّا يَتَوَسَّدُ وِسادَةً لَهُ مِن أدَمٍ ، حَشوُها ليفٌ ، ويَجلِسُ عَلَيها مكارم الأخلاق : ج ۱ ص ۹۱ ح ۱۶۹ ،بحار الأنوار : ج ۱۶ ص ۲۵۳ .
