را توشه‌ام كن و گناهم را بيامرز و مرا به هر سو كه رو كردم، به سوى خير و نيكى ببر» و سپس به دنبال كارش مى‌رفت.^۱

۲ / ۸

سيره پيامبر صلّی الله علیه و آله هنگام لباس نو پوشيدن

۳۵۰. امام على عليه‌السلام: پيامبر خدا صلى‌الله‌عليه‌و‌آله به من آموخت كه هر گاه جامه نوى به تن كردم، بگويم: «ستايش، خدايى را كه لباسى به من پوشاند كه خود را با آن، ميان مردم بيارايم. پروردگارا ! آن را جامه‌اى بابركت قرار ده تا در آن براى رضايت تو بكوشم و به مسجدهايت وارد شوم و آبادشان سازم».^۲

۳۵۱. الأمالى، طوسى ـ به نقل از ابو مطر ـ: در كوفه بودم كه مردى بر من گذشت. گفتند: اين، امير مؤمنان على بن ابى طالب است. درودهاى خدا بر او باد! به دنبال او رفتم. نزد خيّاطى ايستاد و پيراهنى به سه درهم از او خريد و آن را پوشيد و فرمود: «ستايش، ويژه خدايى است كه برهنگى مرا پوشاند و جامه پاكيزه و زيبا بر تن من كرد». سپس فرمود: «پيامبر خدا صلى‌الله‌عليه‌و‌آله هر گاه پيراهنى مى‌پوشيد، اين گونه مى‌فرمود».^۳

۲ / ۶

چگونگى لباس پوشيدن و لباس درآوردن پيامبر صلّی الله علیه و آله

۳۴۶. سنن الترمذى ـ به نقل از ابو هريره ـ: پيامبر خدا صلى‌الله‌عليه‌و‌آله چون لباس مى‌پوشيد، از سمت راست آن آغاز مى‌كرد.^۱

۳۴۷. امام على عليه‌السلام ـ در توصيف پيامبر خدا صلى‌الله‌عليه‌و‌آله ـ: در همه كارهايش، از راست آغاز كردن را دوست مى‌داشت: در لباس پوشيدنش، كفش به پا نمودنش و گام نهادنش.^۲

۲ / ۷

دعاى پيامبر صلّی الله علیه و آله هنگام لباس پوشيدن

۳۴۸. پيامبر خدا صلى‌الله‌عليه‌و‌آله: هر كس جامه‌اى بر تن كند و سپس بگويد: «ستايش، خدايى را كه اين جامه را بر من پوشاند و بدون نيرو و توانى از سوى من، روزى‌ام كرد»، گناهان گذشته و آينده‌اش آمرزيده مى‌شوند.^۳

۳۴۹. مكارم الأخلاق: پيامبر صلى‌الله‌عليه‌و‌آله هنگامى كه لباسش را مى‌پوشيد پيش از بيرون آمدن، مى‌ايستاد و مى‌گفت: «خدايا! به وسيله تو پوشش بر گرفتم و به سوى تو رو نهادم و با تو خود را حفظ كردم و بر تو توكّل نمودم. خدايا! تو تكيه‌گاه منى و تو اميد منى. خدايا! تو مرا از آنچه انديشناكم كرده و آنچه انديشناكم نكرده و آنچه تو بهتر از من مى‌دانى، كفايت كن. پناهنده به تو، عزيز است و ستايشت، بِشكوه است و معبودى جز تو نيست. خدايا! پرهيزگارى