غذاى سير نخورد. البتّه اگر مى‌خواست، مى‌توانست سير بخورد ؛ امّا او ديگران را بر خود، مقدّم مى‌داشت.۱
۲۸۸. المصنَّف، ابن ابى شيبه ـ به نقل از حسن ـ: پيامبر صلى‌الله‌عليه‌و‌آله با جان و مال خود، با مردم همدلى مى‌كرد، تا جايى كه رداى خود را با پوست، وصله مى‌كرد و تا هنگام قبض روحش هيچ گاه نشد كه سه روزِ متوالى، هم صبحانه بخورد و هم شام.۲
۱۹ / ۳
پيش انداختن خود و خانواده‌اش در گرفتارى‌ها
۲۸۹.امام على عليه‌السلام: هر گاه جنگ بالا مى‌گرفت و مردم از ترس وا پس مى‌نهادند، پيامبر خدا صلى‌الله‌عليه‌و‌آله اعضاى خاندانش را پيش مى‌انداخت و به واسطه آنها، ياران خود را از سوزش شمشيرها و نيزه‌ها حفظ مى‌نمود. از همين رو بود كه عبيدة بن حارث در جنگ بدر كشته شد و حمزه در جنگ اُحُد و جعفر در جنگ موته.۳
۱۹ / ۴
پرهيز از كوچك‌ترين امتياز
۲۹۰.المعجم الأوسطـ به نقل از عامر بن ربيعه ـ: پيامبر خدا صلى‌الله‌عليه‌و‌آله مشغول طواف خانه خدا بود كه بند كفشش پاره شد. مردى بند كفش خود را باز كرد و به ايشان داد. پيامبر صلى‌الله‌عليه‌و‌آله از پذيرفتن آن خوددارى ورزيد و فرمود: «اين، نوعى امتياز است و من امتياز را نمى‌پذيرم».۴
1.. ما شَبِعَ رَسولُ اللّه‌ِ صلى‌الله‌عليه‌و‌آله ثَلاثَةَ أيّامٍ مُتوالِيَةٍ حَتّى فارَقَ الدُّنيا ، ولَو شاءَ لَشَبِعَ ، ولكِنَّهُ كانَ يُؤثِرُ عَلى نَفسِهِ تنبيهالخواطر : ج ۱ ص ۱۷۲ ؛ فتح الباري : ج ۱۱ ص ۲۸۰ .
2.. كانَ رَسولُ اللّه‌ِ صلى‌الله‌عليه‌و‌آله يُؤاسِي النّاسَ بِنَفسِهِ حَتّى جَعَلَ يُرَقِّعُ إزارَهُ بِالأَدَمِ ، وما جَمَعَ بَينَ عَشاءٍ وغَداءٍ ثَلاثَةَ أيّامٍ ولاءًحَتّى قَبَضَهُ اللّه‌ُ المصنّف لابن أبي شيبة : ج ۸ ص ۱۴۳ ح ۱۲۶ ، سبل الهدى والرشاد : ج ۷ ص ۳۱۱ .
3.. كانَ رَسولُ اللّه‌ِ صلى‌الله‌عليه‌و‌آله إذَا احمَرَّ البَأسُ وأَحجَمَ النّاسُ قَدَّمَ أهلَ بَيتِهِ ، فَوَقى بِهِم أصحابَهُ حَرَّ السُّيوفِ وَالأَسِنَّةِ ، فَقُتِلَعُبَيدَةُ بنُ الحارِثِ يَومَ بَدرٍ ، وقُتِلَ حَمزَةُ يَومَ اُحُدٍ ، وقُتِلَ جَعفَرٌ يَومَ مُؤتَةَ نهج البلاغة : الكتاب ۹ ، وقعة صفّين : ص ۹۰ .
4.. بَينا رَسولُ اللّه‌ِ صلى‌الله‌عليه‌و‌آله يَطوفُ بِالبَيتِ ، إذِ انقَطَعَ شِسعُهُ ، فَحَلَّ رَجُلٌ شِسعا مِن نَعلِهِ ثُمَّ ناوَلَهَ إيّاهُ ، فَأَبى أن يَأخُذَهُ ،وقالَ : هذِهِ أثَرَةٌ ، ولا أقبَلُ أثَرَةً المعجم الأوسط : ج ۳ ص ۱۷۴ ح ۲۸۴۰ ، مسند أبي يعلى : ج ۶ ص ۳۶۹ ح ۷۱۶۹ .
