كرد. امام عليه‌السلام فرمود: «خداوند، به ما و تو روزى عطا كند!».
سپس فرمود: «از پيامبر خدا صلى‌الله‌عليه‌و‌آله كسى چيزى درخواست نمى‌كرد، مگر اين كه به او عطا مى‌نمود. زنى پسرش را به سوى پيامبر خدا صلى‌الله‌عليه‌و‌آله فرستاد و گفت: از ايشان كمك بگير. اگر فرمود: چيزى در نزد ما نيست، به ايشان بگو: پيراهنت را به من بده. [جوانك نزد پيامبر خدا صلى‌الله‌عليه‌و‌آله آمد و از ايشان كمك خواست و همان گونه شد كه زن گفته بود.] پيامبر صلى‌الله‌عليه‌و‌آله پيراهنش را گرفت و به جوان داد.^۱

۱۸ / ۷

حكايت‌هايى از بخشش و سخاوت و كَرَم پيامبر صلّی الله علیه و آله

۲۸۲. مسند ابن حنبل ـ به نقل از ابن عبّاس ـ: پيامبر صلى‌الله‌عليه‌و‌آله از كاروانى كه آمده بود، خريد كرد و چند صد درهم سود كرد و آنها را ميان بيوگان عبد المطّلب قسمت نمود.^۲

۲۸۳. امام صادق عليه‌السلام: مردى نزد پيامبر خدا صلى‌الله‌عليه‌و‌آله آمد و از ايشان درخواستى كرد. پيامبر خدا صلى‌الله‌عليه‌و‌آله فرمود: «چه كسى مى‌تواند نسيه [يا وام] دهد ؟».
يكى از مسلمانان گفت: من چيزى دارم.
پيامبر صلى‌الله‌عليه‌و‌آله فرمود: «چهار بار شتر خرما به او بده» و آن مرد به او داد. سپس نزد پيامبر خدا صلى‌الله‌عليه‌و‌آله آمد و طلب خود را خواست. پيامبر صلى‌الله‌عليه‌و‌آله فرمود: «باشد ؛ به تو مى‌دهم». سپس مرد دوباره آمد و پيامبر صلى‌الله‌عليه‌و‌آله فرمود: «باشد ؛ به تو مى‌دهم» و بار سوم هم آمد و پيامبر صلى‌الله‌عليه‌و‌آله فرمود: «باشد ؛ مى‌دهم». مرد گفت: فراوان گفتى، اى پيامبر خدا !

نيز غذا خوردن روى زمين همراه بندگان و رساندن [صدقه] به درخواست كننده با دست خودم را».^۱

۱۸ / ۵

بخشش پيامبر صلّی الله علیه و آله در ماه رمضان

۲۷۸. كتاب من لايحضره الفقيه ـ به نقل از ابن عبّاس ـ: وقتى ماه رمضان مى‌شد، پيامبر خدا صلى‌الله‌عليه‌و‌آله همه اسيران را آزاد مى‌كرد و به هر نيازمندى، بخشش مى‌نمود.^۲

۱۸ / ۶

عطا كردنِ هر چه از او مى‌خواستند

۲۷۹. سنن الدارمى ـ به نقل از سهل بن سعيد ـ: پيامبر خدا صلى‌الله‌عليه‌و‌آله چندان باحَيا بود كه چيزى از او خواسته نمى‌شد، مگر اين كه آن را عطا مى‌كرد.^۳

۲۸۰. امام صادق عليه‌السلام: پيامبر خدا صلى‌الله‌عليه‌و‌آله هرگز نيازخواهى را نوميد نكرد. اگر چيزى داشت، به او مى‌داد، و گرنه مى‌فرمود: «خدا، حاجتت را برآورَد !».^۴

۲۸۱. الكافى ـ به نقل از عجلان ـ: نزد امام صادق عليه‌السلام بودم كه نيازمندى، وارد شد. امام عليه‌السلام برخاست و از طَبَق خرما، دستش را پر كرد و به او داد. آن گاه، نيازمند ديگرى آمد و درخواست كمك كرد. ايشان برخاست و يك مشت برگرفت و به او هم داد. نفر سوم آمد و درخواست