حديث
۱۸۶. المغنى عن حمل الأسفار ـ به نقل از ابو اُمامه ـ: [روزى] پيامبر صلى‌الله‌عليه‌و‌آله به طرف بقيع ره‌سپار شد. اصحاب پيامبر صلى‌الله‌عليه‌و‌آله در پى ايشان به راه افتادند. پيامبر صلى‌الله‌عليه‌و‌آله ايستاد و به آنها فرمان داد جلو بروند و آن گاه خود در پى آنها حركت كرد. علّت را پرسيدند. فرمود: «من، صداى كفش‌هاى شما را شنيدم و ترسيدم چيزى از تكبّر، به وجودم راه يابد».۱
۱۸۷. سنن النسائى ـ به نقل از عبد اللّه بن ابى اوفى ـ: پيامبر خدا صلى‌الله‌عليه‌و‌آله... از اين كه با بيوه‌زنان و بينوايان راه برود و نيازهايشان را برآورده كند، خوددارى [و تكبّر] نمى‌ورزيد.۲
۱۰ / ۱۰
فروتنى در همه كارها
قرآن
«و بال و پر خود را براى مؤمنانى كه از تو پيروى مى‌كنند، بگستر».۳
«و بال [عطوفت] خود را براى مؤمنان، فرود آر».۴
حديث
۱۸۸. امام هادى عليه‌السلام: پيامبر ما، برترينِ پيامبران است... و فروتن‌ترينِ مردم است.۵
۱۸۹. شرح نهج البلاغة، ابن ابى الحديد ـ به نقل از ابو سعيد خُدرى ـ: پيامبر خدا صلى‌الله‌عليه‌و‌آله به شتر علف مى‌داد و خانه را جارو مى‌كرد و كفش خود را پينه مى‌زد و لباسش را وصله مى‌كرد و گوسفند
1.. إنَّهُ [أي النَّبِيَّ صلى‌الله‌عليه‌و‌آله] خَرَجَ يَمشي إلَى البَقيعِ فَتَبِعَهُ أصحابُهُ ، فَوَقَفَ فَأَمَرَهُم أن يَتَقَدَّموا ، ومَشى خَلفَهُم ، فَسُئِلَ عَنذلِكَ ، فَقالَ :
إنّي سَمِعتُ خَفقَ نِعالِكُم ، فَأَشفَقتُ أن يَقَعَ في نَفسي شَيءٌ مِنَ الكِبرِ المغني عن حمل الأسفار : ج ۲ ص ۹۶۲ ح ۳۵۱۱ ، كنز العمّال : ج ۳ ص ۸۳۰ ح ۸۸۷۸ .
2.. كانَ رَسولُ اللّه‌ِ صلى‌الله‌عليه‌و‌آله . . . لا يَأنَفُ أن يَمشِيَ مَعَ الأَرمَلَةِ وَالمِسكينِ ، فَيَقضِيَ لَهُ الحاجَةَ سنن النسائي : ج ۳ص ۱۰۹ ، صحيح ابن حبّان : ج ۱۴ ص ۳۳۳ ح ۶۴۲۳ .
3.. شعرا : آيه ۲۱۵ : « وَ اخْفِضْ جَنَاحَكَ لِمَنِ اتَّبَعَكَ مِنَ الْمُؤْمِنِينَ» .
4.. حجر : آيه ۸۸ : « وَ اخْفِضْ جَنَاحَكَ لِلْمُؤْمِنِينَ » .
5.. نَبِيُّنا أفضَلُ الأَنبِياءِ . . . أشَدُّ النّاسِ تَواضُعا كشف الغمّة : ج ۴ ص ۲۶ ، بحار الأنوار : ج ۷۸ ص ۳۶۷ ح ۲ .
