انعطافپذیر بودن معنا و ارتباط معانی گوناگون واژهها موجب میشود که معنا صورت شبکهای به خود بگیرد. در شبکه معنایی یک واژه، یک معنای مرکزی وجود دارد و سایر معانی پرتوها و شعاعهای آن هستند. تمام معانی پیرامون همان معنای مرکزی شکل میگیرند و با آن ارتباط مستقیم دارند. زبانشناسان برای نشان دادن این ویژگی از اصطلاح شعاعیت بهره میبرند.۱ شعاعی بودن به این معنا است که هر واژه یک معنای مرکزی و محوری دارد که در پرتو و در ارتباط با آن معانی دیگری برای واژه ساخته میشوند. بر اساس شعاعیت معنا، مصادیق یک واژه تشکیکی هستند. معانی و مصادیقی که شعاعهای معنای مرکزی را تشکیل میدهند، نسبت به معنای مرکزی دور یا نزدیکاند؛ به این مفاهیم مقولات شعاعی نیز گفته میشود.۲
شبکه شعاعی ابزاری برای تولید معانی جداگانه از معنای مرکزی نیست، بلکه مدلی برای نشان دادن معانی گوناگون اما مرتبط به شمار میرود. قیدهایی که برای معنای یک واژه آورده میشوند، کاربردهای جدیدی در معنا را نشان میدهند.۳ مقوله شعاعی در حقیقت مقولهای مفهومی است که در آن چند مفهوم در ارتباط با یک مفهوم مرکزی سازماندهی شدهاند.۴
به همین ترتیب، ممکن است واژه شک در قرآن معانی مختلفی داشته باشد که از نمونه اولیه آن گسترش یافته باشند. در این عنوان معانی گسترش یافته از شک را در قرآن بررسی میکنیم. بسط معنای مرکزی را به دو گونه میتوان پی گرفت: بسط حقیقی و گسترش مجازی. با توجه به اینکه هدف از این نوشتار