به این ترتیب تنها دسته‏ای از آیات باقی می‏مانند که در آنها واژه ریب با واژه شک همنشین شده است. تفاسیر در این دسته از آیات، که واژه ریب در آنها در صیغه اسم فاعل (مریب) آورده شده، به چهار گروه تقسیم می‏شوند. برخی از آنان مریب را تأکید شک دانسته‏اند.^۱ گروه دیگری مفهوم قلق و اضطراب را به مؤلفه تردید در معنای واژه ریب افزوده‏اند.^۲ دسته سوم ریب در این آیات را به معنای شک گرفته‏اند به اضافه قید دیگری مانند: شک شدید^۳، شک قوی،^۴ افظع الشک،^۵ اشره الشک،^۶ اقبح الشک^۷ و شک بی‏مدرک و بی‏اساس.^۸ جدا از اینکه هیچ دلیل و شاهدی بر تقدیر چنین صفاتی وجود ندارد، این تفاسیر توضیح نیز نداده‏اند که اگر شک را تساوی دو یا چند احتمال بدانیم - همان‏گونه که مورد اتفاق این تفاسیر است - چگونه می‏توان آن را به قوی، شدید یا اقبح و اشر تقسیم کرد. برخی از منابع تفسیری نیز به دلیل آنکه قصد داشته‏اند برای این

تنها کسانی از تو اجازه (این کار را) می‏گیرند که به خدا و روز جزا ایمان ندارند و دلهایشان با شک و تردید آمیخته است آنها در تردید خود سرگردانند).

(يا أَيُّهَا النَّاسُ إِنْ كُنْتُمْ في‏ رَيْبٍ‏ مِنَ الْبَعْثِ فَإِنَّا خَلَقْناكُمْ مِنْ تُرابٍ؛^۱

ای مردم اگر در رستاخیز شک دارید (به این نکته توجه کنید که) ما شما را از خاک آفریدیم).

در گروه دیگری از آیات برخی از متعلَّقات ریب نام برده شده است، نظیر اموری که مربوط به زندگی دنیوی و امور مادی‏اند. در بیشتر این موارد نیز نمی‏توان معنای تهمت را در ریب موجه شمرد. برای مثال:

(لا يَزالُ بُنْيانُهُمُ الَّذي بَنَوْا ريبَةً في‏ قُلُوبِهِمْ إلَّا أَنْ تَقَطَّعَ قُلُوبُهُمْ وَ اللَّهُ عَليمٌ حَكيمٌ؛^۲

اما اين بنايى را كه آنها ساختند، همواره به شکل یک شک و ترديد، در دل‏هايشان باقى مى‏ماند؛ مگر اينكه دل‏هايشان پاره پاره شود؛ وگرنه هرگز از دل آنها بيرون نمى‏رود و خداوند دانا و حكيم است).

(وَ اللاَّئي‏ يَئِسْنَ مِنَ الْمَحيضِ مِنْ نِسائِكُمْ إِنِ ارْتَبْتُمْ‏ فَعِدَّتُهُنَّ ثَلاثَةُ أَشْهُرٍ؛^۳

و از زنانتان، آنان كه از عادت ماهانه مأيوس‏اند، اگر در وضع آنها (از نظر باردارى) شک كنيد، عده آنان سه ماه است).

در این دسته به وضوح مشخص می‏شود که امکان مؤلفه معنایی تهمت در کنار مفهوم تردید وجود ندارد؛ زیرا معنا ندارد که ساختمان یا تردید در بارداری همراه با تهمت باشد.