سه. سُدّي کبير اسماعيل بن عبد الرحمان قُرَشي کوفي (م ۱۲۸ ق)

وي از مفسّران برجسته کوفه بود. ابن حنبل، او را از ثقات شمرده است ^۱ و ابن عدي، وي را فردي درست‌گفتار و راستگو مي‌داند. وي به تشيع گرايش داشت ^۲ و گفته‌اند که آشکارا نسبت به شيخين، بدگويي مي‌کرد، و در عين حال، او را توثيق کرده‌اند. ^۳ شيخ طوسي، وي را در اصحاب سه امام: سجّاد، باقر و صادق عليهم السلام شمرده و او را از مفسّران کوفه دانسته است. ^۴
تفسير سُدّي، از بزرگ‌ترين منابع تفسير نقلي به شمار مي‌رود و در جامع البيان و الدرّ المنثور و ديگر تفاسير معتبر، فراوان از آن نقل شده است. ^۵ جلال الدين سيوطي، تفسير او را از بهترين تفاسير شمرده است. اين تفسير، اخيراً با جمع‌آوري و تحقيق دکتر محمّد عطا يوسف، در مصر به چاپ رسيده است.
خليلي، معتقد است که اسماعيل سُدّي، تفسيري دارد که آن را از ابن عبّاس و ابن مسعود نقل کرده است و همه پيشگامان تفسير، همچون ثوري و شُعبه، در تفسير، از سُدّي روايت نموده‌اند. البته تفسيري را که سُدّي گرد آورده است، از طريق اسباط بن نصر، روايت شده و هر چند ثقه بودن اسباط، مورد اتّفاق نيست، ولي تفسير سُدّي، بهترينِ تفاسير شمرده شده است. ^۶