بيست و شش. کتاب «النوادر» (اصل) ابو جعفر صيقل احمد بن حسين بن عمر بن يزيد (زنده در اواخر قرن دوم)
نجاشي، تنها کتاب شناخته شده وي را کتاب النوادر مي‌داند که آن را به همراه احمد بن حسين (ابن غضائري) بر پدر احمد قرائت کرده بود؛ ۱ امّا ابن طاووس در لهوف، با عنوان اصل از آن نام برده است. وي از نسخه‌اى بهره برده که متعلّق به احمد بن محمّد بن داوود قمى بوده است. در مورد نقل شده، محمّد بن حنفيه، بدون موفّقيت، بر آن است تا امام حسين عليه السلام را از خروج از مکّه به کربلا منع کند. ۲
بيست و هفت. اصل ابو المغراء حميد بن مثنى عجلى (زنده در اواخر قرن دوم)
اين اصل در الملاحم والفتن آمده است. ابن طاووس از اين تأليف، با عنوان «کتاب ابى المغراء من اُصول الشيعة» ياد کرده است. مورد نقل شده، اين است که ابو المغراء با واسطه منصور بن حازم، از امام صادق عليه السلام روايت مى‌کند. ۳
بيست و هشت. کتاب عبد الله بن قاسم حضرمي کوفى (زنده در اواخر قرن دوم)
اين کتاب، در فرج المهموم نقل شده است. ابن طاووس، اين تأليف را با اين عبارت مى‌شناساند: «و رويت هذا الحديث باسانيد إلى ابان بن تغلب عن الصادق عليه السلام من کتاب عبد الله بن القاسم الحضرمي من کتاب اصله». کلمه اصل ـ که در آخر اين عبارت آمده ـ ، يا اشاره به تأليف از ابان با اين عنوان دارد، يا به کتاب حَضرمي. در صورتى که از حضرمى باشد، اين، تنها آگاهى‌اي است که تا به امروز از کتاب حضرمى، به عنوان اصل در دسترس ما قرار دارد. ۴
بيست و نُه. کتاب حفص بن بخترى (زنده در نيمه دوم قرن دوم)
گرچه ابن طاووس به اين تأليف، با عنوان کتاب اشاره مى‌کند، به احتمال بايد آن را با «اصل» شيخ طوسى (در الفهرست، ص ۹۱، ش ۲۴۴) و ابن شهر آشوب (در المعالم، ص۴۳، ش۲۸۱) که از مؤلّف ياد کرده‌اند، يکى دانست. در مورد نقل شده، امام صادق عليه السلام توضيح مى‌دهد که روايتى از اوست که بايد همچون روايت پيامبر خدا صلي الله عليه و آله تلقّى گردد. ۵
